Κυριακή 10 Ιουλίου 2011

ΓΕΙΑ ΣΑΣ! Τι νέα;

Αυτές τις μέρες είμαι συνεχώς μόνη μου οπότε συνέχεια κωλοβαράω.  Βαρεμένη όπως είμαι γενικότερα, η κατάσταση στην οποία βρίσκομαι με βολεύει ιδιαίτερα, για την ακρίβεια, είναι η καλύτερή μου. Με απασχολεί λίγο το ότι σε λίγο θα είμαι 5 κιλά παραπάνω από αυτό που θέλω, αλλά είπα στον εαυτό μου: "Ίρις, τέλος. Μέχρι εδώ. Από αύριο θα ξεκινήσεις ποδήλατο και πάλι. Άκουσες; ΚΟΥΝΑ ΤΟΝ ...". Είχα μια μικρή διαφωνία της μισής ώρας με το αγγελάκι που προσπαθούσε να με βάλει στο σωστό δρόμο αλλά στο τέλος παραδόθηκα. Σκέφτηκα... έχει δίκιο, έχω και έναν φαντάρο να εντυπωσιάσω σε 39 μέρες. Πως θα γίνει; Με την κοιλάρα μέχρι απέναντι; Που άμα πάω βόλτα πουθενά, πρώτα πάει η κοιλιά μου και μετά εγώ; Που το όνομά μου σε λίγο θα λέγεται Κοιλία Ίρις (αντί για Λυδία Ίρις); Απαράδεκτο! Ακατονόμαστο! Απερίγραπτο! Εξοργιστικό!

Ποδήλατο λοιπόν.

Άρχισαν οι ζέστες επιτέλους. Όχι ότι μ'αρέσει, αλλά καιρός ήταν πια να καταλάβουμε ότι μπήκε το καλοκαίρι. Εγώ τις προάλλες ήμουν Χαλκιδική και το βράδυ στο camping ήμουν με μακρύ παντελόνι και ζακέτα. ΠΟΥ ΠΑΜΕ ΚΥΡΙΟΙ; Εκτός από αυτό, δύο μπάνια έκανα και την τρίτη φορά που πήγα στην παραλία (αλλά δεν μπορούσα να κάνω μπάνιο λόγω γυναικολογικών θεμάτων), ξάπλωσα απλά στην άμμο και έκανα ηλιοθεραπεία. Το καλό ποιο είναι; Ας πούμε ότι πάτε σε ένα φαρμακείο, ωραία; Και ρωτάτε τον φαρμακοποιό: "Φαρμακοποιέ, ποιες ώρες δεν πρέπει να βγαίνω στον ήλιο; Ποιες ώρες πρέπει να αποφεύγω όπως και δήποτε; Ποιες ώρες πρέπει να προφυλάσσω το κορμί μου από τις βλαβερές ακτίνες; Ποιες ώρες λοιπόν βλάπτουν ανεπανόρθωτα το σώμα μου; ΠΕΣ ΜΟΥ ΦΑΡΜΑΚΟΠΟΙΕ, ΠΟΙΕΣ ΩΡΕΣ δεν πρέπει ΜΕ ΤΙΠΟΤΑ να βγαίνω στην παραλία;"
Αφού θα σας κοιτούσε κάπως περίεργα, σαν να φύτρωσαν στο κεφάλι σας παπαρούνες ας πούμε, θα σας έλεγε "Καταρχήν τα χαπάκια που βρήκατε στο κομοδίνο της γιαγιάς σας, μάλλον ήταν LSD και όχι ηρεμιστικά. Αν αύριο το πρωί δείτε δράκους στην κουζίνα, τότε πλέον θα είναι σίγουρο. Κατα δεύτερον, οι ώρες τις οποίες θα πρέπει να αποφεύγετε είναι από τις 11 το πρωί έως και τις 4 το απόγευμα. Κατανοητό;"
Εσείς τότε, εκτός του ότι θα αντιμετωπίζατε προβλήματα με τους δράκους το επόμενο πρωί, θα αποφεύγατε την έκθεση σας στον ήλιο εκείνες τις ώρες. Ωραία; Ωραία!
Εγώ όμως, επειδή είμαι μάγκας ανυπόμονος, πήγα στην παραλία ακριβώς εκείνες τις ώρες. Ακριβώς όμως; Ξυπνητήρι να έβαζα, δε θα το πετύχαινα τόσο καλά... Έντεκα με τέσσερις! Αν στον Μπαμπινιώτη δίπλα στη λέξη ΗΛΙΘΙΟΣ-Α δεν έχει τη φωτογραφία μου, παρακαλώ να γίνει μια αναβάθμιση. Στο δικό μου θα την κολλήσω εγώ, δεν υπάρχει πρόβλημα.
Βλέπετε, η αυτού μεγαλειότις (εγώ) δεν έχει υπομονή να μαυρίσει σταδιακά και θέλει να μαυρίσει μια και καλή (και να ψοφήσει μια και καλή).
WAIT WAIT! Έχει και καλύτερο.
Ο φαρμακοποιός λογικά θα σας είπε πως όποια ώρα και να βγείτε στον ήλιο θα πρέπει να βάλετε αντηλιακό με δείκτη προστασίας τουλάχιστον 20.
Ναι; Το πιάσατε; Βλέπετε που πηγαίνει το θέμα ε; Έχετε καταλάβει, το ξέρω...
ΔΕΝ ΕΒΑΛ-ΑΟΥΤΣ, καλά ντε μη βαράτε... Αφήστε με να πω... Δεν έβαλα αντηλιακό!
Γιατί; Γιατί είμαι ο ΡΟΜΠΟΚΟΠ φυσικά, είμαι από ατσάλι, δεν παθαίνω τίποτα!
Όπως είναι αναμενόμενο λοιπόν, κάηκα. Κάηκα σαν κοτόπουλο στα κάρβουνα. Γιατί κοτόπουλο; Γιατί ειναι άσπρο άσπρο, ότι ήμουν κι εγώ. Έκανα το πιο άκυρο μαύρισμα στην ιστορία του μαυρίσματος, πάω στοίχημα ότι μπορώ να μπω στο βιβλιο Γκίνες καθώς επίσης πλέον ξεφλουδίζω αλλά το δέρμα από κάτω είναι ακόμα κόκκινο. Μίλησε κανείς για ανεπανόρθωτη βλάβη και έγκαυμα;
Περιττό να πω ότι όταν το είπα στον πατέρα, παραλίγο να βάλει τα κλάμματα και δεν υπερβάλλω ούτε λίγο σε αυτό που λέω.

Κάθομαι λοιπόν (δεν κάνω και τίποτα άλλο τις τελευταίες μέρες) στην καρέκλα στην τραπεζαρία και γράφω αυτή τη βλακεία που μερικοί μπορεί και να ονομάσουν κείμενο. Ξεφλουδίζω σαν εκδιδόμενη επί χρήμασι(ή όπως λέγεται), ξύνομαι, ζεσταίνομαι και τρώω. Τρώω, τρώω, τρώω.

Αυτά είχα να πω. Ήταν κυρίως ένα κείμενο για να μάθετε που βρίσκομαι, τι κάνω με τη ζωή μου κλπ (επειδή σας νοιάζει).
Περιμένω σχόλια που να μου λέτε τι κάνετε εσείς με τη δική σας.
Πως πάνε οι δίαιτες, τα μπάνια, οι γκόμενοι, οι γκόμενοι, οι γκόμενοι...

Φιλιά