Βαριέσαι; Κι εγώ...

Τι βαρετό που είναι να βαριέσαι γιατί...

1. Κάνεις 1.000 φορές το λεπτό ανανέωση την κεντρική σελίδα του Facebook μπας και γίνει τίποτα συγκλονιστικό όπως το να σε κάνει add ο Σάκης Ρουβάς (ή η Μαρία Σολωμού) και να πιάσετε κουβέντα για την κούραση του να είσαι διάσημος.
2. Πας στο ψυγείο. Το ανοίγεις. Κοιτάς. Το κλείνεις. Ανοίγεις όλα τα ντουλάπια της κουζίνας με τη σειρά. Πας πάλι στο ψυγείο με την ελπίδα ότι γέννησε κάτι γλυκό-αλμυρό. Μετά σκέφτεσαι ότι και να είχε κάτι γλυκό-αλμυρό κάνεις δίαιτα οπότε δε θα το έτρωγες. Κλείνεις το ψυγείο απογοητευμένος και ακόμα πιο βαρεμένος.
3. Παρατηρείς ότι το δωμάτιο σου μοιάζει με πεδίο μάχης και ότι μετά βίας μπορείς να περπατήσεις χωρίς να πατήσεις σε κάτι (και να το χαλάσεις) ή χωρίς να πέσεις κάτω. Σηκώνεις μια μπλούζα, μαζεύοντας θάρρος και υπομονή για να την τακτοποιήσεις μπας και ομορφύνει λίγο το δωμάτιο αλλά στο δεύτερο μανίκι έχεις βαρεθεί τόσο πολύ που την πετάς στο πάτωμα και εσύ ξαπλώνεις στο κρεβάτι απελπισμένος.
4. Ξανακάθεσαι στον υπολογιστή, κάνεις άλλη μια φορά ανανέωση το Facebook, κοιτάς μήπως έχει τίποτα ενδιαφέρον το Youtube, τσεκάρεις μήπως έχεις κανένα καινούριο e-mail, κανένα σχόλιο στο blog σου αλλά τίποτα. Άκρα του τάφου σιωπή στο web βασιλεύει.
5. Βάζεις να ακούσεις ράδιο, κοιτάς το ταβάνι και απλά... βαριέσαι. Σε κάποια φάση βαρέθηκες να βαριέσαι και προσπαθείς να σκεφτείς τι να κάνεις πριν αυτοκτονήσεις με μια καρφίτσα!
6. Καρφίτσα! Θα ξεκινήσεις νέο χόμπι! Ζωγραφική με καρφίτσα! Σκέφτεσαι τη διαδικασία που θέλει κάτι τέτοιο και βαριέσαι στη σκέψη τόσο πολύ που τσιμπάς το δάχτυλό σου για να νιώσεις κάτι. Έστω πόνο.
7. Παίρνεις ένα σκοινάκι που βρήκες πεταμένο και αρχίζεις να του κάνεις κόμπους. Μόλις το γεμίσεις με κόμπους σκέφτεσαι ότι θα ήταν ωραίο για βραχιολάκι. Πας να το βάλεις αλλά δε σου κάνει. Το πετάς στο πάτωμα μαζί με τα άλλα και συνεχίζεις να βαριέσαι.
8. Παρατηρείς το δωμάτιό σου. 'Ωπ, που τη βρήκα αυτή τη μπαλίτσα; Ας παίξω λίγο. Μπα βαριέμαι... Γάντια; Πότε πήρα εγώ γάντια; Πω, πάλι άφησε τα γυαλιά του εδώ το βλαμμένο... Αυτό το κολιέ νόμιζα το είχα πετάξει... Τι; Ιιιιουυυ γιατί έχω σαλάμι πάνω στις κάλτσες; Παναγία μου, κάτι κουνιέται εκεί!' Πιάνεις ένα ρόπαλο αφού το παρατηρήσεις και αναρωτηθείς που το βρήκες, και κοπανάς με μανία το σωρό που κινείται. Μετά από μερικά δευτερόλεπτα άνισης πάλης καταφέρνεις και το σκοτώνεις. Στη συνέχεια κάθεσαι στην καρέκλα και... μάντεψε... βαριέσαι.
9. Πιάνεις το βιβλίο που σου έκανε δώρο η Θεία σου στα γενέθλια σου και αποφασίζεις να το διαβάσεις. Προσπαθείς να βολευτείς στην καρέκλα σου και ξεκινάς. Τίτλος: "Ένας άντρας και δυο γυναίκες". Ωραία ξεκινήσαμε, σκέφτεσαι. Μια σειρά... δύο σειρές.. '...κάποιος είπε "Να το καινούριο κορίτσι του Τζόνσον"...'. Τρεις σειρές. Τέσσερις σειρές.. "...ερωτική του έκφραση..". Ωχ θέε σου... Πέντε σειρές.. "...θυμόταν ό,τι σκέφτηκε..." ΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦ! ΠΑΦ! Το βιβλίο διακοσμεί πλέον το πάτωμά σου.
10. Παίζεις λίγο με το κολιέ που έχεις στο λαιμό σου.. (και αν είσαι αγόρι, παίζεις με κάτι άλλο, μη με κουράζεις!), ξεφυσας, χτυπάς με τα χέρια σου τα πόδια σου στο ρυθμό που παίζει το ραδιόφωνο, κοιτάς από το παράθυρο. Παράθυρο.. παράθυρο; Κάτι κουνιέται εκεί.. μελαχρινό... με ουρά. Ουρά; Γαμώτο...
11. Χτυπάς (απαλά) το κεφάλι σου στον τοίχο ενώ λες από μέσα σου (ρυθμικά) "Για-ΝΤΟΥΚ-τι ΝΤΟΥΚ να ΝΤΟΥΚ βαριέμαι ΝΤΟΥΚ τόσο ΝΤΟΥΚ κάποιος ΝΤΟΥΚ να ΝΤΟΥΚ με ΝΤΟΥΚ σώσει ΚΡΑΑΑΤΣΣ". Ουπς, πάει ο πίνακας.
12. Αναθεματίζεις τον εαυτό σου που δεν πρόσεξε το κάδρο ενώ μαζεύεις τα θρύψαλα. Σιγοτραγουδάς το "δες τη φωτεινή πλευρά της ζωής" και προσπαθείς να πείσεις τον εαυτό σου ότι η μέρα σου θα συνεχίσει καλύτερα.
13. Πετάς τα γυαλιά στα σκουπίδια, βάζεις τη σκούπα στη θέση της και κάθεσαι λίγο στο μπαλκόνι και εύχεσαι να εμφανιστεί ένας ψηλός κούκλος (ή ξανθιά θεάρα.. σκέφου το μόνος σου! όλα εγώ πρέπει να τα λέω;) που θα χαμογελάσει στη θέα του ατημέλητου λουκ σου (συγκεκριμένα μαλλιά να πετάνε από παντού, φαρδιά ρούχα και χαζό χαμόγελο) και θα σου ζητήσει με σπαστή ιταλική προφορά να βγείτε για να σε κεράσει κινέζικο. Πολυεθνική κουζίνα. Μόλις το συννεφάκι σου πέσει στο κεφάλι και ξυπνήσεις με πονοκέφαλο από το ολιγοδευτερόλεπτο όνειρο, μπαίνεις στο σπίτι και βάζεις να δεις ένα βίντεο κλιπ του Ενρίκε (ή της Beyonce).
14. Κλείνεις τον υπολογιστή θεωρώντας τον υπεύθυνο για τη βαρεμάρα σου και προσπαθείς απεγνωσμένα να ξεβαρεθείς. Μετά από 5 λεπτά ατελείωτης βαρεμάρας, ανοίγεις πάλι τον υπολογιστή ελπίζοντας να έχει γίνει το θαύμα.
15. Αφήνεις τον υπολογιστή ανοιχτό και λιμάρεις τα νύχια σου (ή ξυρίζεσαι!) χωρίς να τα κοιτάς με αποτέλεσμα να τα κάνεις χάλια. Τα βλέπεις και βαριέσαι ακόμα περισσότερο ενώ βλασφημάς την ώρα και τη στιγμη που σε έκανε η μητέρα σου θνητη.
16. Αποφασίζεις ότι είσαι καταδικασμένη στη βαρεμάρα γι'αυτό πέφτεις να κοιμηθείς και να ονειρευτείς. Τουλάχιστον εκεί -στα όνειρα- μπορεί να σε κάνει add o Σάκης Ρουβάς (ή η Μαρία Σολωμού) και να σου εκμυστηρευτεί τα πάντα. Το δωμάτιο σου το τακτοποιεί ο Harry Potter και θυμάσαι να μην κουτουλήσεις το κεφάλι σου στο κάδρο. Μπορείς να βγεις ραντεβού με τον υπέροχο Ιταλό(ή την ξανθιά κουκλάρα που μοιάζει στην Τσούλα.. εεε την Τζούλια) ενώ στο δρόμο σε τσεκάρουν καυτοί Έλληνες (ή Ελληνίδες). Επίσης μπορείς να κάνεις τη βαρεμάρα ένα μπαλόνι και να τη σκάσεις γεμίζοντας ικανοποιήση...
Και ονειρεύτηκες εσύ καλά κι εμείς καλύτερα...