Ναι, και εμένα οι γονείς μου μου έχουν δείξει ένα σωρό άρθρα για τον εθισμό που προκαλεί το διαδίκτυο. Εκατοντάδες έρευνες, εκατομμύρια αποτελέσματα που όλα λένε ένα πράγμα: Το διαδίκτυο είναι εθιστικό. Όπως η σοκολάτα, όπως το τσιγάρο... όπως τα ναρκωτικά. Μετρώντας δέκα σχεδόν χρόνια ύπαρξης, έχει το δικό του κέντρο αποτοξίνωσης (στην Αγγλία για όποιον ενδιαφέρεται).
Αναρωτιόμουν λοιπόν τις προάλλες τι το ιδιαίτερο έχει το φατσοβιβλίο και προσελκύει τόσο κόσμο, από ηλικίες σχεδόν βρεφονηπιακές έως άτομα που περπατάνε πλέον στα τρία.
Δε θα αναλύσω το γιατί το facebook και όχι το badoo ή το myspace(για τον ίδιο λόγο που η Britney είναι/ήταν πιο επιτυχημένη από την Aguilera).
To θέμα είναι γιατί τόσο πολύ;
Πριν σας πω τις θεωρίες μου, να τονίσω το αστείο της κατάστασης. Ο εθισμένος λέει στον πιο εθισμένο ότι είναι εθισμένος. Είναι λες και λέει ο τρελός στον τρελαμένο ότι πρέπει να μπει σε ίδρυμα και προτιμότερα σε αυτό που βρίσκεται ήδη ο ίδιος.
Κάτσε ψάξε!
Έχετε φανταστεί ποτέ πως θα ήτανε να μπορείτε να προβάλετε στον κόσμο έναν ιδανικό εαυτό σας τόσο εμφανισιακά όσο και πνευματικά; Πως θα ήτανε να μπορείτε να προβάλετε συγκεκριμένες πτυχές του χαρακτήρα σας και να έχετε απόλυτο έλεγχο των συναισθημάτων σας ώστε να μην εκτίθεστε στους άλλους;
Αυτό προσφέρει το συγκεκριμένο είδος διαδικτυακού τόπου.
Ποτέ κανείς δε θα σας κοιτάξει περίεργα επειδή τα μαλλιά σας είναι άφτιαχτα. Και αυτό γιατί δεν μπορεί.. να σας κοιτάξει. Δε θα σας δει μόλις ξυπνήσατε ούτε μια μέρα που δε νιώθετε καλά. Είστε εκτεθειμένοι και μόνοι την ίδια στιγμή.
Δε σας βλέπει κανείς παρότι "δείχνεστε". Είστε το ίδιο όμορφοι όταν φοράτε τις πιτζάμες σας και είστε με μαύρους κύκλους γιατί απλά στο facebook η εικόνα σας είναι στάσιμη, μόνιμη. Αλλάζει σύμφωνα με τα κέφια σας, όποτε θέλετε. Είναι κάτι που μπορείτε να ελένξετε.
Ανεβάζετε κουλ τραγούδια, φτιαγμένες εικόνες, κάνετε κουλ σχόλια μεταξύ σας και δημιουργείτε ό,τι εικόνα θέλετε στους "άλλους".
Σουφρώνετε τα χείλη, κοιτάτε με νάζι την κάμερα και προκαλείτε τα κολακευτικά και μερικές φορές προκλητικά σχόλια του αντίθετου φύλου (ναι το κάνουν και αγόρια αυτό πλέον).
Οι άλλοι σας αντιμετωπίζουν σύμφωνα με την εικόνα που έχουν για εσάς, και κυριολεκτικά και μεταφορικά...
Μοιράζεστε τις απόψεις σας με όλους τους φίλους σας και παίρνετε συμπαράσταση από όσους συμφωνούν. Δείχνετε σε όλους πόσο κοινωνικοί είστε αφού βάζετε 15 φωτογραφίες από τις εξόδους σας στο περίπτερο. Στη συνέχεια δείχνετε με περηφάνεια το καινούριο κουτάκι με τσίχλες που πήρατε.
Το facebook δεν έχει όριο και αυτό ίσως προκαλεί το ενδιαφέρον. Όριο στην ποσότητα. Γιατί όριο στην ποιότητα έχει.
Νομίζω όμως ότι αυτό που τραβάει περισσότερο είναι αυτή η αίσθηση "φήμης" που αποκτάνε ορισμένα άτομα. Το πως ό,τι κάνετε, ό,τι μα ό,τι κάνετε το μαθαίνουν το λιγότερο-πλέον-100 άτομα. Πότε τρώτε, πότε πίνετε, πότε θα βγείτε, που θα πάτε, με ποιον βγαίνετε, με ποιον χωρίσατε, ποιον απατήσατε, πόσο σκορ κάνατε στο Farmville.
Τελικά όμως αυτή η έκθεση μπορεί όντως να ελεγχτεί; Έχει μελλοντικές συνέπειες; Ή ακόμα χειρότερα, έχει άμεσες συνέπειες; Ή μήπως ενώ νομίζεις ότι τα έχεις όλα υπό τον έλεγχό σου, δεν ξέρεις τι σου γίνεται;
Αναρωτιόμουν λοιπόν τις προάλλες τι το ιδιαίτερο έχει το φατσοβιβλίο και προσελκύει τόσο κόσμο, από ηλικίες σχεδόν βρεφονηπιακές έως άτομα που περπατάνε πλέον στα τρία.
Δε θα αναλύσω το γιατί το facebook και όχι το badoo ή το myspace(για τον ίδιο λόγο που η Britney είναι/ήταν πιο επιτυχημένη από την Aguilera).
To θέμα είναι γιατί τόσο πολύ;
Πριν σας πω τις θεωρίες μου, να τονίσω το αστείο της κατάστασης. Ο εθισμένος λέει στον πιο εθισμένο ότι είναι εθισμένος. Είναι λες και λέει ο τρελός στον τρελαμένο ότι πρέπει να μπει σε ίδρυμα και προτιμότερα σε αυτό που βρίσκεται ήδη ο ίδιος.
Κάτσε ψάξε!
Έχετε φανταστεί ποτέ πως θα ήτανε να μπορείτε να προβάλετε στον κόσμο έναν ιδανικό εαυτό σας τόσο εμφανισιακά όσο και πνευματικά; Πως θα ήτανε να μπορείτε να προβάλετε συγκεκριμένες πτυχές του χαρακτήρα σας και να έχετε απόλυτο έλεγχο των συναισθημάτων σας ώστε να μην εκτίθεστε στους άλλους;
Αυτό προσφέρει το συγκεκριμένο είδος διαδικτυακού τόπου.
Ποτέ κανείς δε θα σας κοιτάξει περίεργα επειδή τα μαλλιά σας είναι άφτιαχτα. Και αυτό γιατί δεν μπορεί.. να σας κοιτάξει. Δε θα σας δει μόλις ξυπνήσατε ούτε μια μέρα που δε νιώθετε καλά. Είστε εκτεθειμένοι και μόνοι την ίδια στιγμή.
Δε σας βλέπει κανείς παρότι "δείχνεστε". Είστε το ίδιο όμορφοι όταν φοράτε τις πιτζάμες σας και είστε με μαύρους κύκλους γιατί απλά στο facebook η εικόνα σας είναι στάσιμη, μόνιμη. Αλλάζει σύμφωνα με τα κέφια σας, όποτε θέλετε. Είναι κάτι που μπορείτε να ελένξετε.
Ανεβάζετε κουλ τραγούδια, φτιαγμένες εικόνες, κάνετε κουλ σχόλια μεταξύ σας και δημιουργείτε ό,τι εικόνα θέλετε στους "άλλους".
Σουφρώνετε τα χείλη, κοιτάτε με νάζι την κάμερα και προκαλείτε τα κολακευτικά και μερικές φορές προκλητικά σχόλια του αντίθετου φύλου (ναι το κάνουν και αγόρια αυτό πλέον).
Οι άλλοι σας αντιμετωπίζουν σύμφωνα με την εικόνα που έχουν για εσάς, και κυριολεκτικά και μεταφορικά...
Μοιράζεστε τις απόψεις σας με όλους τους φίλους σας και παίρνετε συμπαράσταση από όσους συμφωνούν. Δείχνετε σε όλους πόσο κοινωνικοί είστε αφού βάζετε 15 φωτογραφίες από τις εξόδους σας στο περίπτερο. Στη συνέχεια δείχνετε με περηφάνεια το καινούριο κουτάκι με τσίχλες που πήρατε.
Το facebook δεν έχει όριο και αυτό ίσως προκαλεί το ενδιαφέρον. Όριο στην ποσότητα. Γιατί όριο στην ποιότητα έχει.
Νομίζω όμως ότι αυτό που τραβάει περισσότερο είναι αυτή η αίσθηση "φήμης" που αποκτάνε ορισμένα άτομα. Το πως ό,τι κάνετε, ό,τι μα ό,τι κάνετε το μαθαίνουν το λιγότερο-πλέον-100 άτομα. Πότε τρώτε, πότε πίνετε, πότε θα βγείτε, που θα πάτε, με ποιον βγαίνετε, με ποιον χωρίσατε, ποιον απατήσατε, πόσο σκορ κάνατε στο Farmville.
Τελικά όμως αυτή η έκθεση μπορεί όντως να ελεγχτεί; Έχει μελλοντικές συνέπειες; Ή ακόμα χειρότερα, έχει άμεσες συνέπειες; Ή μήπως ενώ νομίζεις ότι τα έχεις όλα υπό τον έλεγχό σου, δεν ξέρεις τι σου γίνεται;
3 σχόλια:
- Με λένε Ιωάννα και είμαι καλά.
Πιστεύω πως από το δευτερόλεπτο που κάνουμε κλικ στο "Upload"(image ή άλλων προσωπικών στοιχείων), είμαστε ήδη εθισμένοι και παίζουμε ένα επικίνδυνο παιχνιδάκι.
Έγκειται καθαρά στις αρχές, ιδανικά και θέλω του εκάστοτε χρήστη το κατά πόσο θα μπορέσει να ελέγξει την κατάσταση και κατά πόσο θα αφήσει τους "εισβολείς" να μπουν στην καθημερινότητά του.
Πολύ σωστή η παρατήρησή σου σχετικά με το τι καθιστά το fb τόσο δημοφιλές.
Στην αρχή πίστευα ότι ήταν μία μόδα, αλλά τελικά ο εθισμός είναι καθαρά θέμα δευτερολέπτων (ευτυχώς όοοχι για όλους, αλλά για τους περισσότερους -δεν είμαι η εξαίρεση στον κανόνα δυστυχώς).
Πλέον βγάζουμε φωτό για να τις ανεβάσουμε στο φέις, κάνουμε σχέσεις κ πρώτα το μαθαίνει το fb κ μετά ο σύντροφός μας, βλέπουμε παλιούς γνωστούς κ δε μας ζητάνε το τηλ μας αλλά το fb μας, γράφουμε στάτους με σκοπό να τραβήξουμε την προσοχή. Ζούμε 2 ζωές...ή μάλλον μόνο μία..εκείνη του fb.
Το θετικό με το fb είναι ότι βρίσκεις παλιούς γνωστούς, συγγενείς που έχουν ξενιτευτεί κτλ. Επίσης, είναι πολύ εύκολο να δημοσιοποιήσεις γεγονότα, events κ.α.
Το κακό πέρα από τον έθισμο...είναι πως ο συγκεκριμένος ιστοτοπος είναι η χαρά του παιδεραστή, με τα 13χρονα να βγάζουν φωτογραφίες στο μπάνιο φορώντας μόνο το βρακάκι μπροστα στον καθρέφτη με φόντο το after shave του μπαμπά, το οδοντικό νήμα και το καζανάκι.
Παραδέχομαι όμως εκείνους που δεν εκτίθενται "πολύ" εκεί, έχοντάς το μόνο για να διατηρούν μια τυπική επικοινωνία με παλιούς φίλους, ή φίλους από το στρατό κτλ.
Παραδέχτηκα κ σένα Ίρις όταν πρόσφατα έβαλα μία φωτό στο προφίλ σου χωρίς επεξεργασία... ;)
*έβαλες ήθελα να πω
Δημοσίευση σχολίου