Η Δίαιτα!

"Όχι" λες και ξαναλές στον εαυτό σου. "Όχι, δε θες να το κάνεις αυτό!" τον προειδοποιείς. "Γιατί να χαλάσεις όλη τη μέρα σου βρε χρυσό μου;" προσπαθείς να τον μεταπείσεις. Κι όμως, το έχεις αποφασίσει, ότι κι αν λέει αυτός ο λιποτάκτης εαυτός σου, εσύ θα το κάνεις. Δε σου αλλάζει κανείς γνώμη. Ούτε η κοιλιά σου που τον τελευταίο καιρό σαν να ξεπετάχτηκε λίγο. Ούτε το παλιό σου τζιν που σαν να δυσκολεύεται να κουμπώσει.

Όχι. Ήρθε η στιγμή να το κάνεις. Φυσάς-ξεφυσάς, προετοιμάζεσαι για το χειρότερο, περπατάς λίγο πάνω κάτω μπας και αυτό κάνει τη διαφορά. Γδύνεσαι, βγάζεις ακόμα και τις κάλτσες για να είναι σωστό το αποτέλεσμα και...


...ανεβαίνεις επιτέλους στη ζυγαριά.

Στην αρχή κοιτάς ευθεία μπροστά με έντρομο ύφος. Κλείνεις τα μάτια, παίρνεις μια βαθιά ανάσα και ετοιμάζεσαι να κοιτάξεις. Μένεις μερικά δευτερόλεπτα με κλειστά τα μάτια έχοντας διάφορα σενάρια στο μυαλό σου, όπως το να έχεις πάρει 30 κιλά και τρομοκρατείσαι. Ανοίγεις τα μάτια σου και κατεβάζεις σιγά σιγά το κεφάλι. Κοιτάς την πόρτα της τουαλέτας, το χερούλι, τα πλακάκια στο πάτωμα, το χαλάκι της τουαλέτας... το χαλάκι της τουαλέτας... το χαλάκι της τουαλέτας... ωραίο το χαλάκι, ποτέ δεν είχες παρατηρήσει ότι έχει κάτι πορτοκαλί ψαράκια. Συνεχίζεις την πορεία σου έως ότου φτάνεις στο κρίσιμο σημείο. Το πάνω μέρος της μηχανής. Βλέπεις τα νούμερα θολά, αλλά δεν τολμάς να τα κοιτάξεις κατάματα. Τρέμεις, ιδρώνεις και κάνεις την τελική κίνηση.

Για λίγα δευτερόλεπτα το μυαλό σου μένει κενό. Θέλει λίγο χρόνο για να συνειδητοποιήσει ο εγκέφαλός σου αυτό που βλέπεις. Το στόμα σου ανοίγει από μόνο του και τα μάτια σου γουρλώνουν σε σημείο να σχηματίζουν έναν τέλειο κύκλο. Και τότε σου'ρχεται...

ΤΙ; ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ; ΠΟΥ ΑΝΕΒΗΚΑ; ΤΙ ΕΠΑΘΕ Η ΖΥΓΑΡΙΑ; ΘΕΕ ΜΟΥ, ΔΕΚΑ ΚΙΛΑ; ΠΟΙΑ ΕΙΜΑΙ; ΠΟΥ ΠΑΩ; ΠΩΣ ΘΑ ΒΓΩ ΑΠΟ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΣΗΜΕΡΑ; ΠΩΣ ΘΑ ΒΓΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΟΥΑΛΕΤΑ; ΠΩΣ ΘΑ ΜΕ ΑΝΤΙΚΡΥΣΕΙ Η ΝΤΟΥΛΑΠΑ ΜΟΥ; ΘΕΕ ΜΟΥ, ΤΙ ΘΑ ΚΑΝΩ! ΕΡΧΕΤΑΙ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ, ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΒΓΩ ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΛΙΑ.. Και μετά αρχίζει το παραλήρημα
"Παραλία; ΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ! ΠΑΡΑΛΙΑ! ΕΙΠΕ ΠΑΡΑΛΙΑ! Όχι γλυκιά μου, δε θα πας παραλία φέτος! Για να μάθεις να καταβροχθίζεις τα κρουασανάκια του φούρνου και τα μπέργκερ των Γκούντις! Άκου κει παραλία! Στο μπάνιο του σπιτιού θα πλατσουρίζεις φέτος το καλοκαίρι, αν χωράς!. ......"
Κατεβαίνεις από τη ζυγαριά. Τη βρίζεις, καταριέσαι αυτόν που την ανακάλυψε. Ξανα-ανεβαίνεις, κοιτάς, το ίδιο. Κατεβαίνεις. Βρίζεις. Ανεβαίνεις πάλι, το ίδιο. Δεν αλλάζουν τα παλιονούμερα. Τρέχεις λίγο πάνω κάτω και μετά ανεβαίνεις ξανά. Τα ίδια! Βρε, μήπως κόλλησε; Της βγάζεις τις μπαταρίες, τη φυσάς λίγο, τη χτυπάς στα πλακάκια, βάζεις τις μπαταρίες, την ακουμπάς στο πάτωμα και την κοιτάς απειλητικά. "Κανόνισε!" την φοβερίζεις από μέσα σου. Ανεβαίνεις και ξαφνικά νιώθεις άγχος. Κοιτάς, δεν έχεις χρόνο για χάσιμο. Πάλι τα ίδια νούμερα. Το παίρνεις απόφαση λοιπόν ότι όλα αυτά τα κρουασανάκια, εκτός από την απίστευτη γευστική ευχαρίστηση, σου χάρισαν και απίστευτα πολλά... κιλά.

"Καταραμένα κρουασανάκια" σκέφτεσαι... "... αλλά είναι τόσο νόστιμα" ξανασκέφτεσαι και ονειροπολείς...
"ΣΛΑΠ!" Όχι! Τέλος τα κρουασανάκια και όλα αυτά τα "σκατολοήματα" που λέει κι η γιαγιά. Τέλος τα γκούντις, τέλος ο γύρος, τέλος οι σοκολάτες, τα τσουρέκια, οι τυρόπιτες, τα πατατάκια, τα γλυκα του κουταλιού, τα παγωτά... τα, τα, τα!!! Το παίρνεις απόφαση. Μετά από πέντε λεπτά όμως σου 'ρχεται η όρεξη για γλυκό. Και για γύρο. Και για πατατάκια. Και μια τυρόπιτα άμα λάχει! Και όλα αυτά που προανέφερες.
Τρελαίνεσαι, νιώθεις αβοήθητη, νιώθεις φυλακισμένη στον ίδιο σου τον εαυτό. Πως εσύ, η γλυκατζού, θα κάνεις δίαιτα; Δε γίνεται! Είναι ενάντια στη φύση σου! Θα αρρωστήσεις, θα βγάλεις σπυράκια!
Όλα είναι μια απόφαση σκέφτεσαι. Πέρασα τις πανελλήνιες, τη δίαιτα δε θα περάσω; Παιχνιδάκι είναι! Τόσοι και τόσοι έχουν κάνει δίαιτα "...και οι περισσότεροι έχουν αποτύχει" λέει το διαβολάκι μέσα σου. "Όχι, σκάσε! Εγώ θα πετύχω!". Πας και πετάς όλα αυτά τα μικρά αμαρτωλά που βρίσκονται στα ντουλάπια, στο ψυγείο, κάτω από τη στοίβα σου με τις καλοκαιρινές μπλούζες ή όπου αλλού τα έχεις κρυμμένα. Από εδώ και πέρα θα τρως λιγότερο και καλύτερα!

Ανασύρεις μία παλιά δίαιτα, από τις 76 που έχεις κάνει, και αποφασίζεις να ακολουθήσεις αυτή. Την κολλάς στο ψυγείο, τη μελετάς και σου φαίνεται μια χαρά. "Δεν είναι τόσο τραγικό εξάλλου" σκέφτεσαι "μία φορά τη βδομάδα θα μπορώ να τρώω ένα γλυκό, δε χάλασε κι ο κόσμος" προσπαθείς να καθησυχάσεις το μέρος αυτό του εγκεφάλου σου που παρακαλάει απελπισμένα για μία Lacta Love it Choc 'n' Choc.

Τρως ένα μήλο ενώ παράλληλα σκέφτεσαι όλες αυτές τις άλλες θερμιδογεμάτες και απολαυστικογευστικές λιχουδιές τις οποίες απαρνιέσαι αυτή τη στιγμή. Μασάς καλά καλά το μήλο, κλείνεις τα μάτια και προσπαθείς να φανταστείς ότι είναι σοκολάτα μήλου!
Μόλις το έχεις τελειώσει και έχεις αποτύχει παταγοδώς και ανεξαιρέτως (άσχετο αλλά ήθελα μια σύνθετη λέξη) να το παρομοιάσεις με σοκολάτα, νιώθεις την κοιλιά σου να γουργουρίζει. "Ωχ". Προσπαθείς να απασχολήσεις με κάτι το μυαλό σου, μπας και απασχοληθεί και το στομάχι σου. Ανοίγεις τηλεόραση και κάνεις ζάπινγκ χωρις να παρατηρείς στην πραγματικότητα τι δείχνει. Το στομάχι σου τα κάνει πλακάκια με το μυαλό σου και προσπαθούν και τα δύο μαζί να σε πείσουν να παρατήσεις τη δίαιτα που ξεκίνισες μόλις 32 λεπτά και 4 δευτερόλεπτα πριν και να πας να χυμήξεις αναιδώς στις λιχουδιές του σούπερ
μάρκετ. Κρατιέσαι αλλά ταυτόχρονα καταριέσαι το σύμπαν που συνομοτεί εναντίον σου. Μα τίποτα πια δεν έχει η τηλεόραση; Και εσύ τι θα κάνεις τώρα;

Έχεις ακόμα 3 ώρες και 34 λεπτά μέχρι να μπορείς να φας βραδυνό. "Αυτό είναι βάρβαρο" σκέφτεσαι. Κλείνεις την τηλεόραση. Σου έρχεται η φαινή ιδέα να πας μια βόλτα με τις φίλες σου, αλλά την ίδια στιγμή ο εαυτός σου, σου υπενθυμίζει ότι είσαι καταδικασμένη να μείνεις μέσα. Γιατί; Γιατί μια βόλτα συμπεριλαμβάνει πέρασμα από: περίπτερα, γρηγορο-φαγητάδικα, ζαχαροπλαστεία, κρεπάδικα, παγωτατζίδικα και όλα αυτά τα καταραμένα δημιουργήματα του ανθρώπου. Είναι η πρώτη σου μέρα και νιώθεις σαν νεογέννητο βαμπίρ. Δεν είσαι σίγουρη ότι δε μπορεί να φάς ανθρώπους... εεε... γλυκά και αλμυρά εννοώ...

Αφού σε πιάνει μια ελαφριά μελαγχολία καταφεύγεις στην εύκολη λύση: ΥΠΝΟΣ!
Ξαπλώνεις στο κρεβάτι και κλείνεις τα μάτια.
Πατατάκια, σοκολάτες, ντόνατς, μπέργκερς, γύροι... όλα αυτά πετάνε από πάνω σου ενώ εσύ δεμένη με αλυσίδες σε μια καρέκλα, αντιμετωπίζεις προβλήματα σχιζοφρένειας, ανεξέλεγκτης συμπεριφοράς και ... υπερβολικής σιελόροιας. Τότε μία σούπερ αδύνατη κοπέλα τα αρπάζει και τα καταβροχθίζει. Την παρατηρείς να τρώει τα πάντα χωρίς τύψεις και όταν τολμας και ξεστομίζεις αυτό που σκέφτεσαι σου απαντάει "Εγώ δεν παχαίνω ότι και να φάω, γλυκιά
μου!".
Είσαι ιδρωμένη και ο μισός σου εαυτός είναι εκτός κρεβατιού... και ορίων. Επιτέλους ξύπνησες! Τα σεντόνια έχουν έχουν βγει και το πάπλωμα σου ζεσταίνει το πάτωμα. Ανασηκώνεσαι και εκτός από τις ανυπόφερτες αναμνήσεις του ονείρου σου, έχεις να αντιμετωπίσεις το γουργουρητό της κοιλιάς σου. Σου έρχεται μια σφοδρή επιθυμία να ξεριζώσεις το στομάχι σου. Κοιτάς την ώρα και με ανακούφιση ανακαλύπτεις ότι έχει φτάσει η ώρα για το φαγητό. Κάνεις μια λαχταριστή σαλάτα με μαρούλι, αγγούρι, ντομάτα, τυρί, ρόκα και τη στολίζεις με λάδι και ξύδι. Στρώνεσαι μπροστά στην τηλεόραση και απολαμβάνεις τη σαλάτα μπουκιά προς μπουκιά. Όταν την έχεις τελειώσει, νιώθεις το στομάχι σου ικανοποιητικά γεμάτο.

Τοτε, σου'ρχεται! Δεν είναι κάτι τόσο τρομακτικό η δίαιτα τελικά! Δε χρειάζεται να πεινάσεις ούτε να πάθεις υπογλυκαιμία. Μπορείς να αντικαταστήσεις την επιθυμία σου για κάτι γλυκό με άλλες τροφές, όπως μαρμελάδα, και οι ποσότητες του μεσημεριανού δε χρειάζεται να ειναι extra small. Εάν μάλιστα κάνεις τη γυμναστική μέρος της καθημερινότητας σου, μπορείς και να απολαμβάνεις μια μικρή σοκολάτα μία ή δύο φορές την εβδομάδα. Το μόνο που χρειάζεται να προσέχεις πάρα πολύ είναι οι θερμίδες που καταναλώνεις το βράδυ. "Παιχνιδάκι" σκέφτεσαι, και ξαφνικά νιώθεις σίγουρη ότι θα τα καταφέρεις!


Σίγουρα κάτι τόσο ασήμαντο όσο το βάρος δε θα έπρεπε να είναι κάτι που μας απασχολεί εκτός και αν απειλεί την υγεία μας. Πλέον,οι γυναίκες με καμπύλες θεωρούνται... πειρασμός και το κόλπο είναι στο να εκμεταλλευόμαστε τις αναλογίες μας κατάλληλα. Δε θα συνιστούσα ποτέ σε καμία κοπέλα δίαιτα εάν εκείνη νιώθει καλά με τον εαυτό της και δεν απειλείται η υγεία της. Σε όσες κοπέλες όμως νιώθουν άσχημα με αυτό που είναι, σας λέω ότι είμαι μία από εσάς και ότι αφού μπορώ εγώ, μπορείτε όλες σας, να ξεκινήσετε μια εύκολη δίαιτα και να χάνετε κιλά αργά και σταδιακά. Όσο πιο αργά θα φύγουν τόσο πιο δύσκολα θα επανέλθουν, εάν επανέλθουν ποτέ...

Καλό μας καλοκαίρι!



Γαμώτο για υπολογιστής, ε; Είχα γράψει μια γαμάτη πρόταση, κάτι με τη ζωή και οτι την οδηγούμε... κάτι τέτοιο, και επειδή έκλεισε απότομα δεν μου το αποθήκευσε... Και τώρα κατέληξα να σας εύχομαι καλό καλοκαίρι!
Άντε καλά...

Ναι, άμα προσέξετε έχει καμπύλες... θανατηφόρες...

Αρκεί να νιώθεις καλά με τον εαυτό σου...

10 λόγοι για να μην είμαστε χαρούμενοι

1. Γιατί έχουμε παραπάνω κιλά ή δεν είμαστε αρκετά όμορφοι ή έξυπνοι. Γιατί σίγουρα έχουμε ένα χαρακτηριστικό πάνω μας το οποίο μας ενοχλεί.
2. Γιατί δεν έχουμε λεφτά ούτε για τσίχλες, πόσο μάλλον για κάτι χρήσιμο. Με την οικονομική κατάστασή (της χώρας) μας, θα πούμε το ψωμί... νεράκι.
3. Γιατί είμαστε άνεργοι πτυχιούχοι και μη και με τα ποσοστά ανεργίας, τις ελεύθερες απολύσεις και την κρίση, το μέλλον προβλέπεται σκούρο κόκκινο. Του αίματος.
4. Γιατί μέχρι τα 30 μας θα μένουμε στο πατρικό μας ή έστω στο σπίτι που νοικιάζουμε με την οικογένειά μας με αποτέλεσμα να είμαστε ερασιτέχνες της ζωής σε τόσο μεγάλη ηλικία.
5. Γιατί είμαστε μόνοι ή σε μια σχέση που καταπιέζει ή μας εκμεταλλεύεται. Γιατί τα καλά παιδιά είναι παντρεμένα ή γκει. Γιατί εξαιτίας του πρώτου λόγου, δεν μπορούμε να βρούμε κανέναν να μας αντέξει.
6. Γιατί έχει έρθει το πέμπτο έτος στη σχολή και ακόμα χρωστάμε τα κέρατά μας και ακόμα χειρότερα, δεν έχουμε καμία διάθεση να διαβάσουμε.
7. Γιατί ούτε φέτος θα καταφέρουμε να πάμε για διακοπές εξαιτίας του λόγου νούμερο δύο και έτσι θα περάσουμε το καλοκαίρι στην πόλη με σπάνιες αποδράσεις σε καμιά παραλία. Που χρήματα για βενζίνη.
8. Γιατί αυτός ο χρόνος κύλησε το ίδιο βαρετά με τον προηγούμενο χωρίς να πετύχουμε τους στόχους που είχαμε βάλει, χωρίς να δουλέψουμε όσο έπρεπε. Τα ίδια και τα ίδια, ξανά και ξανά.
9. Γιατί η χώρα στην οποία ζούμε και τόσο αρρωστημένα αγαπάμε, έχει βουλιάξει και δεν μπορεί να κρατηθεί ούτε από τους αρχαίους της ούτε από τους νέους.
10. Γιατί τελοσπάντων είμαστε μια γενιά των 500(πλέον) ευρώ και γνωρίζουμε πολύ καλά ότι αυτά φτάνουν μόνο για τις εξόδους μας και τις αγορές μας. Σίγουρα όχι για ένα ανεξάρτητο νοικοκυριό.

8+1 συμβουλές για μια ψαρωτική φώτο

(ναι, ναι, για το facebook)


Θα προσπαθήσω να κρατήσω το ύφος του κειμένου σοβαρό.
Γιατί πολλά κορίτσια στο φατσοβιβλίο με έχουν ρωτήσει πως βγάζω τις φωτογραφίες μου. Όχι δεν ψωνίζομαι, απλά το αναφέρω. Είναι καιρός λοιπόν να μοιραστώ τα φώτα μου με τον κόσμο. Τώρα ψωνίζομαι.

1. Ποιότητα
Κάτι που πρέπει οπωσδήποτε να προσέξετε είναι η ποιότητα της εικόνας σας. Μια καλή ποιότητα προδιαθέτει θετικά και όταν λέω καλή ποιότητα εννόω ότι δε θέλουμε να βλέπουμε τα πίξελς της κάμερας του κινητού σου στην εικόνα. Θέλουμε μια καθαρή εικόνα.

Κακή ποιότητα

Καλή ποιότητα

2. Φωτισμός
Εκτός αν θες να πετύχεις κάτι ατμοσφαιρικό ή αν θες να δοκιμάσεις τεχνικές, η φωτογραφία σου θα ήταν καλύτερα να είναι ωραία φωτισμένη. Ωραία φωτισμένη στο πρόσωπό σου. Μην κρύβεσαι στα σκοτάδια, δεν είναι πάντα καλλιτεχνικό το αποτέλεσμα. Μερικές φορές είναι απλά σπαστικό γιατί δε μπορούμε να δούμε το πρόσωπό σου. Πάρε λοιπόν το φωτιστικό της μαμάς σου ή απλά βγάλε τη φωτογραφία μέρα με τη φωτογραφική να έχει πλάτη στην πηγή του φωτός.

Κακός φωτισμός

Καλός φωτισμός

3. Φόντο
Εαν θέλεις να κάνεις τη φωτογραφία σου να μοιάζει με εξώφυλλο περιοδικού φρόντισε το φόντο σου να είναι άδειο. Κενό. Άσπρο, μάυρο, κόκκινο, εσύ θα διαλέξεις. Απλά να είναι μονόχρωμο. Αν δεν έχεις άδειο τοίχο μπορείς να κρεμάσεις ένα άσπρο σεντόνι ή ότι άλλο χρώμα έχεις. Μπορείς επίσης να διαλέξεις ένα πολύπλοκο φόντο με διάφορες μορφές ή γκράφιτι καθώς και κάτι πολύ γραφικό. Σε καμία περίπτωση τα πλακάκια της τουαλέτας, τη βιβλιοθήκη σου, τα αρκουδάκια στο κρεβάτι. Έχεις δει φωτογράφηση με αρκουδάκια από πίσω; Και μη μου πεις στα Sprider!

ΟΧΙ!

ΝΑΙ

4. Πόζες
Το σούφρωμα των χειλιών είναι για αναμνηστικές φωτογραφίες, όχι για αυτή που προσπαθούμε να βγάλουμε τώρα. Μη σουφρώνεις τα χείλη, μην τραβάς από πάνω προς τα κάτω (εκτός αν θες να δώσεις μια emo διάθεση) και μην παίρνεις γκει πόζες (για τα αγόρια). Γκει πόζες είναι το να σφίγγεις τα ποντίκια σου, να προβάλλεις τους τετρακέφαλους σου ή να έχεις από πίσω το φανταστικοκαταπληκτικογαμιστεροαπιστευτογαματοσουπερμπο μηχανακι ή αμάξι σου. Αν θες φωτογραφίες με ακριβό αμάξι, βάλε και τα κατάλληλα ρούχα, όχι βερμούδα και παντόφλες!
Για ιδέες από πόζες θα σας βάλω φωτογραφίες (όχι δικές μου, θα συγκρατηθώ).

Όχι σούφρωμα

Μια απλή αλλά ωραία ιδέα

Για τις πιο τολμηρές

Για τις λιγότερο τολμηρές

Και μία για τα αγοράκια.

5. Εκφράσεις προσώπου
Προτιμήστε φυσικές εκφράσεις όπως το να γελάτε ή να κοιτάτε-και καλά-κάπου αλλού. Επίσης εντελώς στημένες εκφράσεις όπως έκπληξη, θυμός κλπ. Σε καμία περίπτωση δε θέλουμε κενό βλέμμα ή μισόκλειστα μάτια! Βγάλτε πολλές φωτογραφίες μέχρι να το πετύχετε.

"όπως το να γελάτε"

"ή να κοιτάτε-και καλά-κάπου αλλού"

6. Στάιλινγκ
Όχι στα: μποξεράκια, βρακάκια, μπλούζες με τον σούπερμαν, φούστες με μαγιό από πάνω, καλτσοδέτες κλπ κλπ. Δεν είπα να μην φοράτε, απλά για τη φωτογραφία που προσπαθώ να περιγράψω εδώ δεν κάνουν. Προσπαθείστε να φορέσετε κάτι εξίσου απλό και εντυπωσιακό, όπως ένα κοραλί φόρεμα ή κάτι εμπνευσμένο από Lady Gaga. Δοκιμάστε έντονα χρώματα και περίεργα μοτίβα καθώς και περίεργα ρούχα. Για τα αγόρια κάτι από Justin Timberlake, αλλά μόνο αν σας πάει, αλλιώς φαίνεται ηλίθιο.



7. Μακιγιάζ
Αγόρια κατευθείαν στο 8.
Κορίτσια. Όσες ξέρετε να βάφεστε δοκιμάστε ή κάτι διακριτικό και όμορφο ή κάτι θεατρικό (βλέπε Lady Gaga). Μακιγιάζ όπως το Pin-up girl ή εντελώς σάικο και πάρα πολύ έντονο θα βοηθήσουν τη φώτο σας να κάνει εντύπωση. Έντονα φρύδια, έντονα μάτια και αόρατα χείλη ή κατακόκκινα χείλη και στα μάτια μάσκαρα ή ένα σχήμα με eyeliner μόνο στο ένα μάτι. Αν δεν ξέρεις να βάφεσαι, άσε να το κάνει μια φίλη σου, αλλιώς μείνε στο απλό και διακριτικό.

Καλό ε;

8. Στήσιμο
Πάρε τη φωτογραφική σου και εκτός αν έχεις τρίποδο, στερέωσε την πάνω σε βιβλία, πάνω σε ένα τραπέζι και βάλτη στο αυτόματο. Κάνε μερικές δοκιμές για να δεις τι βγάζει (γιατί μάλλον δε θα μπορείς να βλέπεις) και μόλις βρεις το κάδρο σου, δωσ'του να καταλάβει! Πρόσεχε, αν τύχει και κουνηθεί λίγο ή αν δεν έχεις κάποιον εντελώς άδειο τοίχο και έχεις κάποιο στοιχείο κάπου στην άκρη της εικόνας, φρόντισε να το κόψεις μετά όταν τις περάσεις στον υπολογιστή. Δοκίμασε με φλας, χωρίς φλας, με φωτισμό, χωρίς φωτισμό. Μπορείς να φέρεις και μια φίλη σου να σε βγάλει. Γενικά πειραματίσου μια μέρα που δε θα έχεις τι να κάνεις.

9. Αυτό το κάτι παραπάνω
Όπως όλοι ξέρουμε στα περιοδικά και σε όλα αυτά τα επαγγελματικά όλες μα ΟΛΕΣ οι φωτογραφίες που βλέπετε έχουν υποστεί επεξεργασία. Ακόμα και αυτές που μπορεί να φαίνονται οι πόροι του δέρματος, ΚΑΙ ΑΥΤΕΣ έχουν επεξεργασία. Και ενώ μπορεί να μην αλλοιώνουν ιδιαίτερα το πρόσωπο της φωτογραφίας, βοηθούν στο να δώσουν αυτό το προφέσιοναλ λουκ. Αυτό που βλέπετε και λέτε "Ουααουυυ τι τέλεια φωτογραφία!". Αν βλέπατε το αποτέλεσμα μετά το στούντιο, δε θα σας άρεσε τόσο. Γιατί πλέον μια εικόνα χωρίς φώτοσοπ δε μας προκαλεί και πολύ το ενδιαφέρον, ακόμα κι όταν πρόκειται για μια απλή αύξηση της αντίθεσης.

Maybe it's Maybeline... maybe it's photoshop!

Διευκρίνιση ΝΟΥΜΕΡΟ ΕΝΑ: Σε καμία περίπτωση, δείχνοντας τις φωτογραφίες από τα περιοδικά, δεν υποννοώ ότι πρέπει να δείχνετε έτσι εμφανισιακά. Δηλαδή σούπερ αδύνατες και αψεγάδιαστες. Εκτός του ότι δε θέλω να κατηγορηθώ ότι προωθώ τέτοια πρότυπα, πρέπει να ξέρετε αφού έχετε διαβάσει αυτό το κείμενο, ότι όλα αυτά ειναι ψεύτικα.

Διευκρίνιση ΝΟΥΜΕΡΟ ΔΥΟ: Χρησιμοποιώ δικές μου φωτογραφίες για παραδείγματα για μην υπάρξει πρόβλημα παρεξήγησης εάν χρησιμοποιούσα τις φωτογραφίες κάποιου άλλου ατόμου.

Διευκρίνιση ΝΟΥΜΕΡΟ ΤΡΙΑ: Κάποια παραδείγματα που απορρίπτω στο κείμενο τα απορρίπτω μόνο και μόνο γιατί δεν ταιριάζουν στον τύπο της φωτογραφίας που υποτίθεται ότι σας βοηθώ να βγάλετε. Σε καμιά περίπτωση δε θεωρώ τον εαυτό μου ειδικό και αν δεν μου λέγατε ότι σας αρέσουν οι φωτογραφίες που κάνω δε θα υπήρχε αυτό το κείμενο. Σοου, κιπ ολ δε χειτινγκ φορ γιορ σελβς!

10+1 συμβουλές για ένα ψαρωτικό βίντεο κλιπ

1. Πρόσεξ... τι; πρόλογο; Τι πρόλογο ρε; Μου θες και πρόλογο. Αν θες πρόλογο να πας να γράψεις έκθεση και να παρεις 14 επειδή το εκπαιδευτκό σύστημα σαξ. Άσε με τώρα να κάνω μόστρα!

Πάμε απ'την αρχή.
[για αρχάριους]

1. Πρόσεξε πολύ τα ρούχα σου και το μακιγιάζ σου (αν είσαι κοπέλα ή γκει). Οι προχειρότητες δεν πείθουν κανέναν και όχι το να έχεις για φόντο το πληντύριο ρούχων δεν δίνει δύναμη προοπτικής. Απλά ζαλίζει! Αν θες κάτι που να συναγωνίζεται σε ποιότητα αυτό της Μπιγιονσέ με την άλλη τη Γκαγκά, πρόσεξε τι ρούχα φοράνε συνήθως και μετά πάρε τη φούστα της γιαγιάς σου που μοιάζει με ξεραμένο κήπο, κόψτην, ράψτην και κάντην τοπάκι. Αν είσαι αγόρι, φόρα μια μπλούζα με μπουρδελέ χρώμα και από πάνω 32 ζακέτες (σε διαφορετικά χρώματα εννοείται).
2. Βρες ένα κουλ μέρος όπου θα γυρίσεις κάποιες σκηνές. Όχι, το να έχεις τον Λευκό Πύργο από πίσω σου δεν το κάνει ιντερνάσιοναλ, βλάχικο το κάνει. Πάρε το αμάξι ή το πατίνι σου και ψάξε για μέρη με μεγαλύτερο οπτικό ενδιαφέρον όπως τα λαδάδικα ή τα κάστρα.
3. Πολλά μέρη στις πόλεις το βράδυ έχουν εντυπωσιακό φωτισμό και τους δίνουν μια άλλη αίσθηση, πιο επιβλητική και μυστηριώδης. Δοκίμασε συνηθισμένα μέρη το βράδυ και θα δεις πως ο φωτισμός μπορεί να λειτουργήσει υπέρ σου. Μια καλή ιδέα είναι αυτό το κτήριο που έχει στη Νέα Παραλία που το βράδυ έχει μπλε φωτισμό.
4. Μην κάνεις όλο το βίντεο σε ένα χώρο! Γίνεσαι βαρετός. Κανείς δεν έχει όρεξη να βλέπει τη φάτσα σου σε όλο το βίντεο όσο μεγαλύτερο από το κεφάλι σου κι αν είναι το καπέλο που φοράς. Δοκίμασε πολλές εναλλαγές σκηνών και περίεργες γωνίες λήψης.
5. Επίλεξε χώρους οι οποίοι δένουν μεταξύ τους. Είτε χρωματικά είτε θεματικά. Για παράδειγμα μην βγάλεις στην Κάζα Μπιάνκα και στη συνέχεια στο Δημαρχείο στο κέντρο, εκτός αν το μήνυμα του τραγουδιού είναι πως χειροτερεύει η αισθητική των αρχιτεκτόνων όσο περνάνε τα χρόνια.
6. Όταν θες να τραγουδήσεις εσύ κάποια κομμάτια του τραγουδιού, μην το κάνεις με φόντο τη βιβλιοθήκη σου. Κανείς δε θέλει να βλέπει πόσα τεύχη της "Φωτεινή της Νύχτας" έχεις ούτε το καμένο αρκουδάκι που σου χάρισε η πρώην σου. Διάλεξε ένα μονόχρωμο φόντο ή ένα με περίεργα σχέδια, όπως γκράφιτι ή ασπρόμαυρα σχήματα.
7. Πρόσεχε το κάδρο σου. Είναι εκνευριστικό να κόβεται λίγο απο το κεφάλι σου και όταν κουνιέσαι να εξαφανίζονται και τα μάτια σου. Φρόντισε όταν κουνιέσαι να μη χάνεσαι από την οθόνη και φρόντισε να υπάρχει μια ισορροπία στην εικόνα.
8. Για τις σκηνές χωρίς τρίποδο διάλεξε έναν καμεραμάν χωρίς σύνδρομο Τρεμουλίτιδας και κατα προτίμηση κάποιον που να έχει ξαναπιάσει κάμερα στα χέρια του γιατί πίστεψέ με, όταν κλείσει η κάμερα από μπαταρία, δε θες κάποιον που θα στριγκλίζει ότι "ΔΕΝ ΦΤΑΙΩ ΕΓΩ!!!! ΕΚΛΕΙΣΕ ΕΚΛΕΙΣΕ ΕΚΛΕΙΣΕ" και θα παρακαλάει για το έλεός σου.
9. Φροντισέ να ΞΕΡΕΙΣ τα λόγια του τραγουδιού που κάνεις βίντεο, γιατί όταν το τραγούδι λέει "you look good baby must taste heavenly" δεν είναι και ότι καλύτερο εσύ να λες "you look good makst nanana eeenlyy". Κανείς δε θα σε πάρει στα σόβαρα, τραστ μι! Και όταν έρθει η ώρα της επεξεργασίας ο ήχος θα πρέπει να συγχρονιστεί με την εικόνα. Το ξέρεις αυτό, ε;
10. Τράβηξε όλο το βίντεο με την ΙΔΙΑ κάμερα. Όχι στην αρχή με το κινητό, μετά με HD, και μετά με το iPod. Θέλουμε όλο το βίντεο να έχει την ίδια ποιότητα για να παρουσιαστεί κάτι ομοιόμορφο.

11. Το έχεις έτοιμο και το επεξεργάζεσαι στο Αντόμπι Πρεμιέρ (ή ότι άλλο τζάμπα έχεις ανακαλύψει). Ρύθμισε την απόχρωση του κάθε κλιπ σε κάτι παρόμοιο. Αν δηλαδή δεις ότι σ'αρέσει το βίντεο να έχει μπλε απόχρωση τότε όλες οι λήψεις σου πρέπει να είναι ψυχρές.

______________

To ξέρεις κι εσύ, όπως και εγώ, ότι υπάρχουν 1.000.023 συμβουλές που θα μπορούσαν να ειπωθούν. Αλλά δε θα ξοδέψουμε όλο το βράδυ!

Μ'αρέσεις

Όσοι διαβάζετε τακτικά το blog μου (δηλαδή κανείς) θα έχετε καταλάβει ότι είναι γενικού περιεχομένου αλλά κλίνει προς το συναισθηματικό-ρομαντικό.

Αναλώνομαι δηλαδή σε αυτά τα αιώνια προβλήματα της καρδιάς, τα αναλύω, τα παιδεύω... Και αν έχετε διαβάσει τα αρχικά μου κείμενα θα υποψιαστείτε λογικά ότι υπάρχει κάποιο συγκεκριμένο πρόσωπο το οποίο με απασχολεί... ιδιαίτερα. Το θέμα είναι ότι συνήθως έχω να πω κάτι κακό, κάτι που με ενοχλεί, που με τσατίζει που με κάνει να θέλω να τον βλάψω, ΜΕ ΚΑΝΕΙ ΝΑ ΘΕΛΩ ΝΑ ΚΟΨΩ ΤΟ ΡΕΥΜΑ ΕΝΩ ΑΝΕΒΑΙΝΕΙ ΜΕ ΤΟ ΑΣΑΝΣΕΡ, ΝΑ ΤΡΑΒΗΞΩ ΤΟ ΚΑΖΑΝΑΚΙ ΕΝΩ ΚΑΝΕΙ ΜΠΑΝΙΟ. Χεμ, χεμ... Ίσως να το παρατράβηξα. Μπατ γιου γκετ δε ποιντ.

Αποφάσισα λοιπόν να γράψω ένα κείμενο με όλα αυτά που μου αρέσουν. Με όλα αυτά που με κάνουν να ασχολούμαι τόσο πολυ, με όλα αυτά που με συνεπαίρνουν.
Και μιας και δεν έχω το θάρρος να του πω κάποια πράγματα θα τα πω μέσα από αυτό το κείμενο. Θα είναι δύσκολο βέβαια μιας και ξέρω ότι με διαβάζει (πλέον).

Προς όλους εσάς που με διαβάζετε (μαμά, μπαμπά) μπορεί το κείμενο αυτό να εκφράσει κατι που νιώθετε και εσείς, μπορεί να ταυτιστείτε. Μπορείτε να το πάρετε και να το δείξετε σε αυτον που σας αρέσει(εννοείται ότι θα πείτε που το βρήκατε και θα τονίσετε το πόσο γαμάτη και ταλαντούχα είμαι. και όμορφη).

Ετοιμαστείτε, απογειωνόμαστε.

Υ.Γ: (νέα μόδα, τα υστερόγραφα στην αρχή του κειμένου) Εσύ, που θα διαβάσεις ό,τι διαβάσεις να ξέρεις ότι είμαι ψυχοσυναισθηματικά υγιής, αν και μια μέρα μου είχαν φορέσει ένα πουκάμισο, άσπρο, με περίεργα μανίκια. Είναι νέα μόδα να δένουν στην πλάτη; Α, και με είχαν κλείσει σε ένα άσπρο δωμάτιο για μερικές μέρες................ χρόνια. Αλλά είμαι η Ίριδα και είμαι καλά!

Χμ χμ... Ας πιω κάνα ποτηράκι για να βρω το θάρρος.. Εντάξει νομίζω είμαι καλά τώρα. Που λες.. όχι, όχι, δε με βολεύει έτσι το λάπτοπ. Ας το βάλω στο μαξιλάρι. Χμ, τώρα καλύτερα. Αχ πιάστηκα... Ας φάω κάτι.

Ας πιω ένα ποτήρι βότκα.
Άλλο ένα.
Άλλο ένα.
Λάλο ένα.
Ολλά άνο....
...νεμίζω οτι μπορείς να μιλήσουμε... χικ!

Όχι τώρα είμαι έτοιμη!

Έχω ήδη σβήσει πέντε φορές μία πρόταση.

Να ξέρεις λοιπόν πως... όχι
Το καλό μ'εσένα είναι πως... όχι...
Όταν σ'είχα πρωτοδεί κάτι στη ζωή... όχι αυτό είναι αλλουνού

Μ'αρέσει που λες αστεία που δεν καταλαβαίνω. Μ'αρέσει πως προσπαθείς μερικές φορές να μου τα εξηγήσεις αλλά εγώ συνεχίζω να μην τα πιάνω. Μ'αρέσει πως ώρες ώρες με πειράζεις και 'γω το παίζω θιγμένη. Μ'αρέσει που συνήθως είσαι μυστήριος και απρόβλεπτος. Μ'αρέσει απίστευτα το ότι είσαι έξυπνος, πιο έξυπνος από εμένα. Με τρελαίνει το χιούμορ σου, μ'αρέσει όταν με κάνεις να γελάω, κι ας δεν το βλέπεις εκείνη τη στιγμή. Μ'αρέσει αυτό το χαμόγελο που απλώνεται στα χείλη μου όταν σε σκέφτομαι.Μ'αρέσουν τα χείλη σου, είναι ακριβώς όπως θα 'πρεπε να είναι τα χείλη ενός αγοριού. Όχι πολύ γεμάτα ούτε μια γραμμή. Και μ'αρέσει το χρώμα τους.Μ'αρέσει που όταν με είδες χαμογέλασες. Που όσες φορές σε έχω δει είσαι χαμογελαστός. Μου αρέσει το χαμόγελο σου παρα πολύ. Να χαμογελάς πάντα, σου πάει. Μ'αρέσουν τα μάτια σου. Μ'αρέσει το χρώμα τους, είναι η αδυναμία μου. Μ'αρέσει που όταν μιλάς κοιτάς τον άλλο στα μέσα στα μάτια. Μ'αρέσουν οι ελιές που έχεις στο πρόσωπο σου, μια προς μια.
Μ'αρέσουν τα πάντα.

Μ'αρέσει που σου αρέσω. Όχι σαν κοπέλα, αλλά αυτά που κάνω, ίσως και η παρέα μου λίγο.
Μ'αρέσει που όταν θα μιλήσω σε μια φίλη μου για 'σένα θα μου πει "Πάλι αυτός;".
Μ'αρέσει που σε έχω φρικάρει τόσο πολύ αλλά εσύ συνεχίζεις να μου μιλάς.
Μ'αρέσει που θα διαβάσεις αυτό το κείμενο και θα καταλάβεις.
Θα καταλάβεις ότι κάθε λέξη σου έχει βαρύτητα. Ότι ανάμεσα σε 6.000.000 κόσμο, υπάρχει τουλάχιστον μια κοπέλα που σε εκτιμάει και που σε θεωρεί σχεδόν τέλειο.

Δε σ'εχω βέβαια, και αυτό δε μ'αρέσει.



Να περνάτε καλα και να μη φοβάστε αυτό που νιώθετε. Δεν ενοχλείτε κανέναν, δεν πληγώνετε κανέναν. Ίσα ίσα τον βοηθάτε να δει μεριές του εαυτού του που ίσως δεν είχε σκεφτεί καν ότι έχει.
Όποιος σας απασχολεί, όποιος σας αρέσει, ίσως ήρθε η ώρα να το μάθει.
Ίσως να μην ανταποδώσει ποτέ, αλλά σημασία έχει ότι τον κάνατε να νιώσει κατι ξεχωριστό έστω και αν αυτό διήρκησε πέντε λεπτά.
Δείξτε τους πόσο ξεχωριστοί είναι και αν είναι έξυπνοι, θα καταλάβουν πως ό,τι λέτε δεν τους βλάπτει.
Και ίσως το σκεφτούν, και μετά ποιος ξέρει τι...

Οι έξυπνοι και οι όμορφοι

...χωρίς να θέλω να πω ότι δεν μπορείς να είσαι και έξυπνος και όμορφος. Είμαι ζωντανό παράδειγμα εξάλλου.

Όλοι οι όμορφοι χαζοί να συνεχίουν να διαβάσουν.
Όλοι οι έξυπνοι άσχημοι το ίδιο.
Όσοι είστε και έξυπνοι και όμορφοι να πάτε να ακούσετε μουσική, να βαφτείτε και να μελετήσετε ταυτόχρονα. Γιατί; Γιατί μπορείτε!

Πάντα έχω πρόβλημα στο πως να ξεκινήσω ένα κείμενο. Δε θέλω να μπαίνω αμέσως στο θέμα και αν μπω θέλω να το κάνω με ιδιαίτερο τρόπο και τις 9 από τις 10 φορές αυτός ο ιδιαίτερος τρόπος μου διαφεύγει! Οπότε κολλάω και μερικές φορές καταλήγω να μη γράφω καθόλου το κείμενο το οποίο είχα σκοπό γιατί μου τη δίνει ο εαυτός μου. Σήμερα είναι μια τέτοια μέρα λοιπόν, χαρούμενη, ηλιόλουστη και χωρίς έμπνευση. Θέλω όμως να γράψω αυτό που σκέφτηκα με το ζόρι. Παρότι ξέρω ότι αυτό μάλλον θα οδηγήσει σε ένα κακό κείμενο.

Είσαι στην αυλή του σχολείου και δίπλα σου περνάει η παρέα των "πλαστικών" (για να καταλάβεις τι σημαίνει ο όρος πρέπει να έχεις δει το αριστούργημα της Lindsay Lohan, "Mean Girls"), τις κοιτάς με μισό μάτι και καθώς γυρνάς το βλέμμα σου στην παρέα σου τους λες δήθεν "Μα πως είναι έτσι;" Ναι πως είναι έτσι; Αδύνατες, με ωραία ρούχα, κουλ σκουλαρίκια και όμορφα χαρακτηριστικά. Τουπέ, αυτοπεποίθηση και κούνημα. Παρατηρείς πως σ'αυτές τις παρέες όλοι τους είναι ίδιοι. Το ίδιο όμορφοι, το ίδιο αδύνατοι, το ίδιο ξεμαλλιασμένοι. Λες και βάζουν αγγελίες "Ζητείται όμορφος φίλος". Σκέφτόμουν λοιπόν πόσες φορές έχω κατηγορήσει τους κλασικούς όμορφους-ψωνάρες για το ότι κάνουν παρέα μόνο με πλάσματα του είδους τους. Με εκνεύριζε που δεν είχα ποτέ φιλίες με πλαστικούς και με εκνεύριζε ακόμα περισσότερο η επιλεκτικότητα τους.

Τώρα πλέον που μεγάλωσα και χρόνια εμπειρίας και σοφίας έχουν σκονίσει την πλάτη μου, τα μαλλιά μου έχουν πάρει το χρώμα της γνώσης, βλέπω τα πράγματα διαφορετικά. Ειδικά όταν πλησιάζω θολώνουν λίγο, η πρεσβυωπία θα φταίει.
Όπως λοιπόν οι όμορφοι διαλέγουν ομοίους τους, και οι έξυπνοι κάνουν το ίδιο. Δε θα έκαναν παρέα μια ξανθιά κοπελα με μυαλό τσίχλα και απόψεις πιο αφελείς και από 5χρονου παιδιού με γονείς κομμουνιστές. Δε θα έκαναν παρέα με κάποιον που δεν ξέρει τον αλγόριθμο με τον οποίο υπολογίζεται η ημέρα του Πάσχα ούτε με κάποιον που δεν ξέρει τι είπε ο Φρουντ σχετικά με τη σωστή ψυχανάλυση (ευχαριστώ Αγάπη). Θα μου πείτε "δε μπορούν να συνεννοηθούν με χαζούς". Ίσως να συμβαίνει το ίδιο και με τους όμορφους. Ίσως να μη μπορούν να συνενοηθούν με μη όμορφους. Γιατί πως να συνεννοηθείς με κάποιον που δεν ξέρει ποια είναι η καλύτερη κρέμα για τους μαύρους κύκλους και ποια λακ κρατάει τα μαλλιά όρθια στους 20 πόντους για 4 εβδομάδες; Κατάλαβες;
Όσο υπερεκτιμημένη είναι η ομορφιά, άλλο τόσο είναι η εξυπνάδα. Απλά η ομορφιά είναι αυτη που προβάλλουν τα ΜΜΑ (Μέσα Μαζικής Αποχαύνωσης) και γι'αυτό μας απασχολεί τόσο.

Είναι το ίδιο κατακριτέο, σκέφτηκα, το να διαλέγεις αυτούς που θα κάνεις παρέα σύμφωνα με το δείκτη νοημοσύνης τους όσο το να τους διαλέγεις επειδή ειναι όσο όμορφοι όσο εσύ. Αποφάσισα εδώ και καιρό ότι δεν έχει νόημα να σκέφτομαι για τους πλαστικούς και τις πλαστικές αφού και εγώ φέρομαι συνήθως ανάλογα με ότι προσόν μπορεί έχω. Είτε αυτό είναι εξυπνάδα, είτε μαλάκινση. Δε θα αυτοψωνιστώ τώρα! Σε άλλο κείμενο!

Αι γκιες, εκεί που θέλω να καταλήξω είναι ότι γενικά ο άνθρωπος διαλεγει ομοίους του να κάνει παρέα. Γιατί εκεί νιώθει ότι ανήκει, εκεί νιώθει ότι ίσως έχει κάτι να πει, να προτείνει, να εκφράσει. Ίσως εξωτερικά ή με την πρώτη γνωριμία δύο φίλες να μοιάζουν εντελώς διαφορετικές, αλλά αμα τις γνωρίζεις θα δεις ότι είναι σχεδόν ίδιες.
Τα ετερώνυμα έλκονται; Ναι, αλλά αυτό είναι θέμα χημείας. Εκτός από φυσικής. Και προκύπτει με τύχη, συνεχίζεται με καυγάδες και είναι πολύ δύσκολο να διατηρηθεί.

Κάτσε, πολύ βαρύ το έκανα. Ας ακούσουμε λίγο Σάκη...

Υ.Γ: Να ξέρεις ότι αν βρεις το κείμενο "όχι και τόσο καλό" φταίει που σε προϊδέασα στην αρχή.. Μη χαίρεσαι, όχι, δεν είναι δικιά σου γνώμη. Σύμφωνα με τί; ΜΕ ΤΟΝ ΦΡΟΥΝΤ!

Υ.Γ. 2: Υστερόγραφα; Οι κακές παρέες θα φταίνε...

Αποφάσεις και πιθανότητες

Αναρωτήθηκες ποτέ πως θα ήταν αν δεν έλεγες όχι και το τολμούσες; Ποιες είναι οι πιθανότητες μια διαφορετική απόφαση να είχε πολύ καλύτερα αποτελέσματα από αυτή που τελικά πήρες; Ή ίσως πολύ χειρότερα. Τι ωραία θα ήταν να είχες μια μικρή οθόνη που θα σου έδειχνε σαν τηλεταινία το τι θα γινόταν αν είχες διαλέξει άλλο δρόμο.

- Τώρα αυτό διάλεξες, δεν μπορείς να κάνεις αλλιώς.
- Ναι αλλά για κάτσε να δω τι θα γινόταν στην άλλη περίπτωση.

Πόσες και πόσες φορές έχεις κάνει φανταστικά σενάρια στο μυαλό σου με αυτό που πίστευες ότι θα μπορούσε να έχει γίνει και σκας στη σκέψη του σεναρίου αυτού που δε θα μάθεις ποτέ μιας και δε θα γίνει ποτέ πραγματικότητα. Πως είναι να μην ξέρεις τι θα γίνει στο επόμενο επεισόδιο του LOST μέχρι την επόμενη εβδομάδα; Ε, σκέψου να μη μάθαινες ποτέ τι θα γινόταν και να έμενες στο σημείο που έφτασαν στο νησί. Και σκέψου το αυτό στην πραγματική ζωή.
Αυτό είναι που κάνει τις αποφάσεις τόσο δύσκολες. Δεν ξέρεις ποτέ τι θα γίνει πέραν του δρόμου που θα επιλέξεις. Δε θα μάθεις ποτέ αν πήρες την καλύτερη δυνατή απόφαση ή αν απέκλεισες τον εαυτό σου από ένα λαμπρό μέλλον. Ζυγίζεις τα υπέρ, τα κατά, κάνεις πιθανά σενάρια και με τις δύο - ή τις 138 - επιλογές που έχεις, διαλέγεις αυτό που θα φέρει τα καλύτερα δυνατά αποτελέσματα -σύμφωνα πάντα με τα πιθανά σενάρια γιατί και εκεί υπάρχει μια απόκλιση - ρωτάς τη μαμά, το μπαμπά, τις φίλες, τους φίλους, τους πρώην, τους νυν, τους εντός, τους εκτός, τους επί τ'αυτά.. εε... ξεφύγαμε... και μετά από ακριβείς και πολύπλοκους υπολογισμούς καταφεύγεις σε μία επιλογή. Και εκεί που έχεις πειστεί ότι τα μαθηματικά δεν δίνουν ποτέ λάθος αποτέλεσματα ανακαλύπτεις ένα λάθος πρόσημο και αρχίζουν οι αμφιβολίες. Τι και αν; Δε θα μπορούσε να; Κι αν τότε; Μήπως να;
Μόλις πάρεις όμως την απόφαση δεν υπάρχει επιστροφή. Έχεις δώσει το γραπτό σου με λάθος πρόσημο. Δεν μπορείς να το πάρεις πίσω και δεν ξέρεις αν θα μετρήσει τόσο πολύ στο αποτέλεσμα. Ένα ασήμαντο πρόσημο δεν είναι εξάλλου; Πως ένα τόσο μικρό σύμβολο μπορεί να μετατρέψει εξ'ολοκλήρου μια ολόκληρη παράσταση; Εκνευρίζεσαι στην ιδέα του ότι κάτι τόσο μικρό μπορεί να καθορίσει σε τέτοιο βαθμό αυτό που περιμένεις να γίνει.


Έτσι κι εγώ, όπως κι εσείς. Έχω έρθει, έρχομαι και θα έρθω ακόμα πολλές φορές αντιμέτωπη με τέτοια διλήμματα. Μήπως έπρεπε να πάω; Μήπως έπρεπε να πω ναι; Μήπως έπρεπε να το έχω σταματήσει τότε; Μήπως δεν έπρεπε να δώσω κι άλλη ευκαιρία; Μήπως έπρεπε να το σκεφτώ παραπάνω;
Και αν είχα πει ναι; Και αν το είχα σταματήσει; Τότε τι; Ποιο θα ήταν το καταραμένο αποτέλεσμα; Θα καθόμουν να το σκέφτομαι και να το αναλύω αυτή τη στιγμή; Ή θα είχα πάρει αυτό που θέλω και θα ξόδευα το χρόνο μου αλλιώς;

Μήπως να το ξανασκεφτείς;
Μήπως αξίζω παραπάνω απ'ότι νομίζεις;
Μήπως αγνοώντας εμένα στερείς από τον εαυτό σου την ευκαιρία να μάθει κάτι καινούριο;

Μήπως θα έπρεπε να κάνω αφιέρωση;
Μήπως να μην έγραφα αυτό το κείμενο;
Μήπως;

Ξέρετε τι;
Ίσως...

Υ.Γ: Εννοείται πως δεν είναι πάντα τόσο δύσκολες οι αποφάσεις και πως δε θέλει και πολύ φαντασία να μαντέψεις τα αποτελέσματα.
Το μαύρο αδυνατίζει. Το άσπρο παχαίνει. Αγόρασε το μαύρο.

Στιχοι που μας εκφράζουν.

Κάθεσαι ήρεμα στο γραφειάκι σου, πίνεις σουρωτή, μπανίζεις γκομενάκια στο φατσοβιβλίο ώσπου παίζει ένα τραγούδι στο ράδιο ή απ'όπου ακούς μουσική τελοσπάντων (αν την ακούς μες το κεφάλι σου, ήρθε ο καιρός να κόψεις τα ναρκωτικά).
Προσέχεις λίγο κάποιον στίχο και σκέφτεσαι "αχ πόσο ταιριάζει σε αυτό που νιώθω" κοιτώντας νοσταλγικά τη σουρωτή. Αυτό συμβαίνει πολλές φορές έως ότου αναρωτιέσαι "Τι γίνεται, όλα τα τραγούδια για 'μένα;". Κι όμως!
Υπάρχει μια σημαντική λεπτομέρεια! Εκτός από πολύ συγκεκριμένα άσματα, τα περισσότερα έχουν κομμάτια τους που σε εκφράζουν, δηλαδή το εύρος συμπάσχειας (νέα λέξη) περιορίζεται σε συγκεκριμένες προτάσεις, ίσως και λέξεις.
Δηλαδή όταν η Δέσποινα Βανδή τραγουδάει- ή γκαρίζει, θέσε το όπως θες- το "Θα 'θελα" σταματάς να τραγουδάς το ρεφραίν στο "να μην ήξερα που μένεις" γιατί ούτως ή άλλως δεν ξέρεις που μένει, άρα δε σε εκφράζει... Κάνεις λίγο "νανανα" κοιτώντας αφηρημένα την οθόνη μέχρι να έρθει ο επόμενος στίχος που θα σε καθηλώσει.
Χτυπιέσαι, βαράς το αρκουδάκι που σου χάρισε στον τοίχο, μετά το παίρνεις αγκαλιά και το χαιδεύεις λέγοντας του "Συγνώμη, δε φταις εσύ, πονάς;" και στους στίχους που σε εκφράζουν απόλυτα ΓΡΑΦΕΙΣ ΜΕ ΚΕΦΑΛΑΙΑ... εεε φωνάζεις ήθελα να πω...

Έτσι έχουμε και κλαίμε:

"Every now and then when I'm all alone I'd be wishing that you would call me on the telephone" : Για τον γκόμενο με τον οποίο έχεις κολλήσει και σε γράφει. Αυτό το σκηνικό είναι πιο γραφικό και από τον Μπρους που πετάγεται πέντε μέτρα και κάνει τρεις πιρουέτες καθώς η βόμβα σκάει πίσω του.
"I'm feeling your frustration, any minute all the pain will stop." : Για τη φίλη σου που πονάει εξαιτίας ενός χωρισμού ή στη χειρότερη περίπτωση επειδή δεν της πέτυχε το μανικιούρ. Μόνο αυτός ο στίχος όμως καθώς το τραγούδι είναι άσχετο γενικότερα.
"What hurts the most is being so close and having so much to say but watching you walk away" : 'Ηταν τόσο κοντά και όμως εσύ πάλι κόλωσες να του πεις τι πραγματικά νιώθεις για αυτόν. Αντί γι'αυτό, τον ρώτησες από που αγόρασε το φουλάρι του γιατί θες να κάνεις δώρο στον αδερφό σου (του οποίου τα γενέθλια ήταν 5 μήνες πριν. Διπλό ψέμα! Ντροπή σου!)
"You don't know me, don't ignore me, if you had your way you'd just shut me out, make me go away": O άθλιος, ο απερίγραπτος αυτός κούκλος-ψηλός-μελαχρινός-με-μπλε-μάτια-κοιλιακούς σκάκι-και-χαμόγελο-που-ανταγωνίζεται-το-Σάκη που δε σου δίνει μια ευκαιρία να γνωριστείτε για να δει τι χάνει!
"Don't give me you it won't hurt me, I don't even know if you deserve me" : Πως τόλμησε ο πρώην σου να σε αφήσει για αυτή την ξανθιά-κακάσχημη κατα τ'άλλα- γκόμενα; Για να το μετανιώσει, τραγουδάς αυτό το στίχο δυνατά μπας και σε ακούσει. Όχι τη συνέχεια όμως, γιατί μας τα αλλάζει!
"You're all I want, you're all I need, you're everything, everything": Για τον πλατωνικό σου έρωτα, μέχρι που ανακαλύπτεις ότι το τραγούδι αυτό μιλάει για το Θεό και ξενερώνεις.
"Stop calling, stop calling I don't wanna hear anymore, I left my head and my heart on the dancefloor": Σε αυτόν που τόλμησε να σε αγνοήσει και τώρα που γύρισε ο τροχός νομίζει ότι μπορεί να σε ρίξει με την παλιά του γοητεία. Αμ δε!


Και πολλά πολλά άλλα, αναρίθμητα, ατελείωτα, απέραντα και αναλλοίωτα. Άσχετο.
Ας γίνω πιο εμπορική και ας σας ζητήσω να μου αφήσετε σχόλια λέγοντας μου το στίχο που εκφράζει εσάς και γιατί. Τις ντομάτες κρατάτε τες για σαλάτα!

Προσωπικά ζητήματα

Ζούμε σε έναν κόσμο της εικόνας, σωστά; Της εικόνας οπουδήποτε μπορεί να εφαρμόζεται. Το θέμα είναι ότι παραπέρα δεν πάει. Η επιφάνεια γυαλίζεται καθημερινά ενώ το περιεχόμενο μένει άσχημο και ακατέργαστο.

Το πως "καθιερώθηκε" αυτό είναι ένα παιχνίδι ερωτημάτων για το εάν έκανε η κότα το αυγό, ή το ανάποδο. Φταίει η κοινωνία ή μήπως φταίμε εμείς; "Η κοινωνία" θα πείτε. Η κοινωνία καθιερώνει μοντέλα και πρότυπα αποδεκτής εμφάνισης. Η κοινωνία λειτουργεί βάσει της εικόνας και της επιρροής της. Όμως αν το σκεφτούμε καλύτερα, η κοινωνία ποιους προσπαθεί να επηρεάσει. Εμάς, σωστά; Οπότε θα βρει τον πιο αποτελεσματικό τρόπο για να το κάνει αυτό. Και ο πιο αποτελεσματικός τρόπος είναι να μας πουλήσει χαρτί περιτυλίγματος. Γιατί εμάς, σαν άτομα, το δώρο δε μας απασχολεί εαν δεν είναι όμορφο εξωτερικά. Αυτή η ιστορία πάει παλιά. Πολύ παλιά.

Γιατί μετράει η εμφάνιση; Γιατί τα μάτια μας βλέπουν την υπόσταση των πραγμάτων. Γιατί τα μάτια μας συλλαμβάνουν αυτό που πρωτοβλέπουν. Και είναι λογικό. Και φυσιολογικό.
Αυτό που δεν είναι λογικό και φυσιολογικό όμως είναι να μένουν εκεί και να μην ξεσκίζουν το περιτύλιγμα για να κοιτάξουν τι έχει μέσα. Μένουν σε αυτό που τους αρέσει, αδιαφορώντας να κοιτάξουν παραπάνω. Να δούν, όχι να κοιτάξουν. Γιατί μπορεί να κοιτάω, αλλά να μη βλέπω.

Ξέρετε που θέλω να καταλήξω;
Θα ήθελα μια μέρα να ξυπνήσω και να κοιταχτώ στον καθρέπτη χωρις να με επηρεάζουν όλα αυτά τα πρότυπα. Πλούσια μαλλιά, γεμάτα χείλη. Δεν τα έχω. Ε, και τι;
Να ξυπνήσω και να μη δω στον καθρέπτη όλα αυτά που δε μου αρέσουν, αλλά όλα αυτά που με κάνουν ξεχωριστή.
Να σταματήσω να αγχώνομαι για το αν είμαι όμορφη ή με ωραίο σώμα και πάνω απ'όλα να μη με νοιάζει αν τελικά δεν είμαι.
Να ορίσω δικούς μου κανόνες, δικά μου πρότυπα. Να πω ότι για μένα ωραίο είναι αυτό που είμαι εγώ και όχι αυτό που διαφημίζει η Vogue. Να μη με νοιάζει αν πετάει η κοιλιά μου ή αν δεν έχω το τέλειο δέρμα. Να μπορέσω να με αγαπήσω όπως είμαι και μετά να αφήσω να με αγαπήσουν.

Και θα ήθελα μια μέρα να ξυπνήσω και να ρωτήσω "ΜΗΠΩΣ ΣΤΑΜΑΤΗΣΑΝ ΟΙ ΠΟΛΕΜΟΙ;" και να μη με νοιάζει τίποτα άλλο.

Σε όλους εμάς :)

-Ξέρεις τι Ίριδα; Σε ζηλεύω.
-Εμένα; Θα αστειεύεσαι! Δεν έχω τίποτα να ζηλέψεις.
-Κι όμως έχεις πάρα πολλά
-Είμαι πολύ περίεργη να μάθω.
- Έχεις μια ευαισθησία. Μια αντίληψη για τα πράγματα που λείπει σε πόλλούς. Είσαι φιλόζωη-μη γελάς-είναι σημαντικό. Μπορείς να εκφράσεις πράγματα που οι άλλοι φοβούνται ακόμα και να νιώσουν. Και μέσα από αυτή την εκφραστικότητα δίνεις στους άλλους κομμάτια του εαυτού τους. Του ίδιου τους του εαυτου, Ίριδα!
-Νομίζω υπερβάλλεις
-Καθόλου. Είμαι εξωτερικός παράγοντας και κρίνω αυτό που βιώνω. Το ταλέντο σου είναι η πολυπλοκότητά σου σαν άτομο. Η ικανότητα του να κάνεις εικόνα την επιθυμία του άλλου. Και όλα αυτά μέσα από την τέχνη σου.
-Δε θα το αποκαλούσα τέχνη.
-Και πως θα το αποκαλούσες; Εγώ δεν βρίσκω καμία καταλληλότερη λέξη. Δε συναντάς κάθε μέρα άτομα με τη δημιουργηκότητα σου. Και το σημαντικότερο, δε συναντάς άτομα που θέλουν να αφήσουν τη σφραγίδα τους, που θέλουν να είναι διαφορετικά. Ξέρεις τι σου αρέσει, ό,τι σου αρέσει το κάνεις. Ξέρεις πόσο θάρρος χρειάζεται αυτό; Εγώ ήθελα να γίνω ηθοποιός όμως διάλεξα την ασφάλεια των οικονομικών. Έχεις κότσια, και αυτό μετράει. Μόνο εγώ βλέπω την ανησυχία σου καθημερινά, κι όμως συνεχίζεις να κάνεις αυτό που σου αρέσει. Έχεις κότσια, Ίριδα.
-Πραγματικά τα πιστεύεις όλα αυτά;
-Απολύτως. Δεν είσαι τέλεια, φυσικά δεν είσαι τέλεια. Κανείς δεν είναι τέλειος, σωστά; Το αναγνωρίζεις όμως στον εαυτό σου και μάλιστα τον υποτιμάς. Είναι ειρωνικό το πόσα άτομα θεωρούν τον εαυτό τους τέλειο και το ότι εσύ πουλάς τον εαυτό σου πολύ φθηνότερα από ότι κοστίζει. Όλοι μας έχουμε μια τιμή, λίγοι την ξέρουμε. Ούτε εγώ την ξέρω. Γελάς; Μιλάω πολύ σοβαρά. Όχι, μη γελάς, σταμάτα. Νιώθω ότι με κοροιδεύεις.
-Δε σε κοροιδεύω, απλά νιώθω αμήχανα
-Δεν έχω πει ούτε τα μισά και νιώθεις αμήχανα; Να σου πω κάτι Ίριδα; Σου είχα περιγράψει μια φορά μια ιστορία, θυμάσαι; Και εσύ μου είπες ποιοι είναι οι πρωταγωνιστές και το τέλος της. Καταλαβαίνεις τους ανθρώπους, τους διαβάζεις.
-Δεν το κάνω αυτό.
-Άσε με να τελειώσω... Έχω λίγο ακόμα. Μη γελάς πάλι! Άσε με να νιώσω ότι παίρνεις σοβαρά αυτά που σου λέω. Έχεις μια ομορφιά. Δε μιλάω για την εξωτερική. Σαν άνθρωπος, σαν χαρακτήρας. Σε νοιάζει οι γύρω σου να είναι καλά, σε ενδιαφέρει να μην τους πληγώνεις. Προσέχεις πως συμπεριφέρεσαι. Η ανατροφή σε αυτό συμβάλλει μέχρι ενός σημείου. Από εκεί και πέρα το μπαλάκι είναι στο γηπεδό σου. Και αν μου επιτρέπεις θέλω να πω ότι παίζεις πολύ καλό τέννις.


Απλά λόγια, απλές εκφράσεις. Δεν αναφέρεται σε τίποτα εκπληκτικό ούτε σε κάτι αξιοσημείωτο. Ασήμαντα ίσως χαρακτηριστικά που όταν τα βάλεις σε μια σειρά και τα προσέξεις γίνονται σημαντικά. Το ό,τι οι άλλοι δείχνουν ότι είναι σπουδαίοι δεν πάει να πει ότι είναι.

Αυτό το κείμενο είναι αφιερωμένο σε όλους μας. Μην αφήσετε ποτέ κανέναν να μειώσει αυτό που είστε. Μην επιτρέψετε σε κανέναν να υποτιμήσει την αξία σας και πάνω απ'όλα μην αφήσετε τον ίδιο σας τον εαυτό να χάσει την αυτοπεποίθηση του. Κανείς δεν είναι τέλειος. Όμως όλοι μας έχουμε αυτά τα λεπτά χαρακτηριστικά που μας κάνουν να ξεχωρίζουμε. Κανείς δεν αξίζει περισσότερο, κανείς λιγότερο. Είμαστε οι πράξεις μας, οι σκέψεις μας. Κυρίως οι σκέψεις μας που γίνονται πράξεις. Πρέπει να μάθουμε να αναγνωρίζουμε στον εαυτό μας τα προτερήματα του και να τα εκθέτουμε παντού. Πρέπει όλοι να δούνε την ομορφιά μας. Πρέπει κι εμείς να δούμε την ομορφιά μας. Και τότε ίσως μπορέσουμε να δούμε την ομορφιά του κόσμου.