Αναρωτήθηκες ποτέ πως θα ήταν αν δεν έλεγες όχι και το τολμούσες; Ποιες είναι οι πιθανότητες μια διαφορετική απόφαση να είχε πολύ καλύτερα αποτελέσματα από αυτή που τελικά πήρες; Ή ίσως πολύ χειρότερα. Τι ωραία θα ήταν να είχες μια μικρή οθόνη που θα σου έδειχνε σαν τηλεταινία το τι θα γινόταν αν είχες διαλέξει άλλο δρόμο.
- Τώρα αυτό διάλεξες, δεν μπορείς να κάνεις αλλιώς.
- Ναι αλλά για κάτσε να δω τι θα γινόταν στην άλλη περίπτωση.
Πόσες και πόσες φορές έχεις κάνει φανταστικά σενάρια στο μυαλό σου με αυτό που πίστευες ότι θα μπορούσε να έχει γίνει και σκας στη σκέψη του σεναρίου αυτού που δε θα μάθεις ποτέ μιας και δε θα γίνει ποτέ πραγματικότητα. Πως είναι να μην ξέρεις τι θα γίνει στο επόμενο επεισόδιο του LOST μέχρι την επόμενη εβδομάδα; Ε, σκέψου να μη μάθαινες ποτέ τι θα γινόταν και να έμενες στο σημείο που έφτασαν στο νησί. Και σκέψου το αυτό στην πραγματική ζωή.
Αυτό είναι που κάνει τις αποφάσεις τόσο δύσκολες. Δεν ξέρεις ποτέ τι θα γίνει πέραν του δρόμου που θα επιλέξεις. Δε θα μάθεις ποτέ αν πήρες την καλύτερη δυνατή απόφαση ή αν απέκλεισες τον εαυτό σου από ένα λαμπρό μέλλον. Ζυγίζεις τα υπέρ, τα κατά, κάνεις πιθανά σενάρια και με τις δύο - ή τις 138 - επιλογές που έχεις, διαλέγεις αυτό που θα φέρει τα καλύτερα δυνατά αποτελέσματα -σύμφωνα πάντα με τα πιθανά σενάρια γιατί και εκεί υπάρχει μια απόκλιση - ρωτάς τη μαμά, το μπαμπά, τις φίλες, τους φίλους, τους πρώην, τους νυν, τους εντός, τους εκτός, τους επί τ'αυτά.. εε... ξεφύγαμε... και μετά από ακριβείς και πολύπλοκους υπολογισμούς καταφεύγεις σε μία επιλογή. Και εκεί που έχεις πειστεί ότι τα μαθηματικά δεν δίνουν ποτέ λάθος αποτέλεσματα ανακαλύπτεις ένα λάθος πρόσημο και αρχίζουν οι αμφιβολίες. Τι και αν; Δε θα μπορούσε να; Κι αν τότε; Μήπως να;
Μόλις πάρεις όμως την απόφαση δεν υπάρχει επιστροφή. Έχεις δώσει το γραπτό σου με λάθος πρόσημο. Δεν μπορείς να το πάρεις πίσω και δεν ξέρεις αν θα μετρήσει τόσο πολύ στο αποτέλεσμα. Ένα ασήμαντο πρόσημο δεν είναι εξάλλου; Πως ένα τόσο μικρό σύμβολο μπορεί να μετατρέψει εξ'ολοκλήρου μια ολόκληρη παράσταση; Εκνευρίζεσαι στην ιδέα του ότι κάτι τόσο μικρό μπορεί να καθορίσει σε τέτοιο βαθμό αυτό που περιμένεις να γίνει.
Έτσι κι εγώ, όπως κι εσείς. Έχω έρθει, έρχομαι και θα έρθω ακόμα πολλές φορές αντιμέτωπη με τέτοια διλήμματα. Μήπως έπρεπε να πάω; Μήπως έπρεπε να πω ναι; Μήπως έπρεπε να το έχω σταματήσει τότε; Μήπως δεν έπρεπε να δώσω κι άλλη ευκαιρία; Μήπως έπρεπε να το σκεφτώ παραπάνω;
Και αν είχα πει ναι; Και αν το είχα σταματήσει; Τότε τι; Ποιο θα ήταν το καταραμένο αποτέλεσμα; Θα καθόμουν να το σκέφτομαι και να το αναλύω αυτή τη στιγμή; Ή θα είχα πάρει αυτό που θέλω και θα ξόδευα το χρόνο μου αλλιώς;
Μήπως να το ξανασκεφτείς;
Μήπως αξίζω παραπάνω απ'ότι νομίζεις;
Μήπως αγνοώντας εμένα στερείς από τον εαυτό σου την ευκαιρία να μάθει κάτι καινούριο;
Μήπως θα έπρεπε να κάνω αφιέρωση;
Μήπως να μην έγραφα αυτό το κείμενο;
Μήπως;
Ξέρετε τι;
Ίσως...
Υ.Γ: Εννοείται πως δεν είναι πάντα τόσο δύσκολες οι αποφάσεις και πως δε θέλει και πολύ φαντασία να μαντέψεις τα αποτελέσματα.
Το μαύρο αδυνατίζει. Το άσπρο παχαίνει. Αγόρασε το μαύρο.
4 σχόλια:
wraio alla tlk dn iparxei logos na anarwtiomaste an ginotan afto gt apla dn egine.twra an 8a ginei sto mellon e tote as to adimetwpisoume tote ki oxi twra.kalutera na min fortwnoume ton egkefalo mas me polla pragmata.egw afto pistevw an kai dn to kanw!!! :P eimai ki gw kollimeni kai skeftomai an afto tote to allo klp....kai pali dn eisai sigouros ara einai askopwto.an axize i epilogi sou 8a fanei argotera...
poli wraio keimeno an kai c ena cimeio oi pliroforiec cinxizontai.. poli kali procpa8eia.. meca apo ta keimena c exw vrei tocec pollec ckepceic m!
Πιστεύω πως τις μικρές αποφάσεις χρειάζεται λογική και στις μεγάλες ένστικτο. Η πολλή σκέψη μερικές φορές μας τρελαίνει και μας κάνει να σκεφτόμαστε παράλογα.
Ε και στην τελική δε μπορούμε να κάνουμε πάντα τις σωστές επιλογές... Σημασία έχει να απολαμβάνουμε το κάθε ναι ή όχι που λέμε και να ξέρουμε γιατί το επιλέξαμε... ;)
Καλό είναι όταν παίρνουμε κάποια απόφαση να μη σκεφτόμαστε τι θα γινόταν αν.., ό,τι έγινε έγινε, τπτ δεν αλλάζει. Ωστόσο, όλοι μας νομίζω το έχουμε κάνει, το έχουμε κάνει όταν δεν του έχουμε πει το ναι κ αναρωτιόμαστε τι θα γινόταν αν ήμασταν θετικές, το έχουμε κάνει όταν είπαμε το ναι κ είμαστε π.χ. με τον άνθρωπο που αγαπάμε κ λέμε "φαντάζεσαι τι θα γινόταν αν εκείνη τη μέρα δεν είχα βγει να πάρω ψωμί και δε με πάταγες με το αμάξι; δε θα γνωριζόμασταν! και τι θα γινόταν αν δε γνωριζόμασταν; μπλα μπλα μπλα"! Και δεν είναι μόνο τα ερωτικά, είναι και τα επαγγελματικά που μας βάζουν διλήμματα και προβληματισμούς.
Γενικώς είμαι πολύ λογικός άνθρωπος, σκέφτομαι συνέχεια, κάνω προσθέσεις αφαιρέσεις, κ ακολουθώ το μότο "καλύτερα να μετανιώνεις για κάτι που έκανες παρά για κάτι που δεν έκανες" πια!
Υπάρχει μία ιστορία στη ζωή μου που με τρώει ακόμα τι θα γινόταν αν είχα προχωρήσει, αν είχα πει ναι...αν είχα ακολουθήσει τη φωνή του παραλόγου στο μυαλό μου κ όχι της λογικής που διέταζαν όλοι! Ξέρεις τι αποφάσισα να κάνω; Γράφω κείμενα, ιστορίες...για το πώς θα εξελισσόταν αυτή η ιστορία αν είχα πάρει άλλες αποφάσεις! Ποτέ οι ιστορίες μου δεν έχουν το happy end των αμερικάνικων ταινιών (είμαι υπερβολικά ρεαλίστρια)αλλά εχω ανάγκη να εκφράσω, να βγάλω από μέσα μου όλα εκείνα τα όνειρα που έκανα πριν το όχι σα να βγήκαν αληθινά, σα να έγιναν πραγματικότητα..έτσι ικανοποιώ μέχρι κάποιο βαθμό εκείνο το ανικανοποίητο κομμάτι του απωθημένου...
Δημοσίευση σχολίου