Οι έξυπνοι και οι όμορφοι

...χωρίς να θέλω να πω ότι δεν μπορείς να είσαι και έξυπνος και όμορφος. Είμαι ζωντανό παράδειγμα εξάλλου.

Όλοι οι όμορφοι χαζοί να συνεχίουν να διαβάσουν.
Όλοι οι έξυπνοι άσχημοι το ίδιο.
Όσοι είστε και έξυπνοι και όμορφοι να πάτε να ακούσετε μουσική, να βαφτείτε και να μελετήσετε ταυτόχρονα. Γιατί; Γιατί μπορείτε!

Πάντα έχω πρόβλημα στο πως να ξεκινήσω ένα κείμενο. Δε θέλω να μπαίνω αμέσως στο θέμα και αν μπω θέλω να το κάνω με ιδιαίτερο τρόπο και τις 9 από τις 10 φορές αυτός ο ιδιαίτερος τρόπος μου διαφεύγει! Οπότε κολλάω και μερικές φορές καταλήγω να μη γράφω καθόλου το κείμενο το οποίο είχα σκοπό γιατί μου τη δίνει ο εαυτός μου. Σήμερα είναι μια τέτοια μέρα λοιπόν, χαρούμενη, ηλιόλουστη και χωρίς έμπνευση. Θέλω όμως να γράψω αυτό που σκέφτηκα με το ζόρι. Παρότι ξέρω ότι αυτό μάλλον θα οδηγήσει σε ένα κακό κείμενο.

Είσαι στην αυλή του σχολείου και δίπλα σου περνάει η παρέα των "πλαστικών" (για να καταλάβεις τι σημαίνει ο όρος πρέπει να έχεις δει το αριστούργημα της Lindsay Lohan, "Mean Girls"), τις κοιτάς με μισό μάτι και καθώς γυρνάς το βλέμμα σου στην παρέα σου τους λες δήθεν "Μα πως είναι έτσι;" Ναι πως είναι έτσι; Αδύνατες, με ωραία ρούχα, κουλ σκουλαρίκια και όμορφα χαρακτηριστικά. Τουπέ, αυτοπεποίθηση και κούνημα. Παρατηρείς πως σ'αυτές τις παρέες όλοι τους είναι ίδιοι. Το ίδιο όμορφοι, το ίδιο αδύνατοι, το ίδιο ξεμαλλιασμένοι. Λες και βάζουν αγγελίες "Ζητείται όμορφος φίλος". Σκέφτόμουν λοιπόν πόσες φορές έχω κατηγορήσει τους κλασικούς όμορφους-ψωνάρες για το ότι κάνουν παρέα μόνο με πλάσματα του είδους τους. Με εκνεύριζε που δεν είχα ποτέ φιλίες με πλαστικούς και με εκνεύριζε ακόμα περισσότερο η επιλεκτικότητα τους.

Τώρα πλέον που μεγάλωσα και χρόνια εμπειρίας και σοφίας έχουν σκονίσει την πλάτη μου, τα μαλλιά μου έχουν πάρει το χρώμα της γνώσης, βλέπω τα πράγματα διαφορετικά. Ειδικά όταν πλησιάζω θολώνουν λίγο, η πρεσβυωπία θα φταίει.
Όπως λοιπόν οι όμορφοι διαλέγουν ομοίους τους, και οι έξυπνοι κάνουν το ίδιο. Δε θα έκαναν παρέα μια ξανθιά κοπελα με μυαλό τσίχλα και απόψεις πιο αφελείς και από 5χρονου παιδιού με γονείς κομμουνιστές. Δε θα έκαναν παρέα με κάποιον που δεν ξέρει τον αλγόριθμο με τον οποίο υπολογίζεται η ημέρα του Πάσχα ούτε με κάποιον που δεν ξέρει τι είπε ο Φρουντ σχετικά με τη σωστή ψυχανάλυση (ευχαριστώ Αγάπη). Θα μου πείτε "δε μπορούν να συνεννοηθούν με χαζούς". Ίσως να συμβαίνει το ίδιο και με τους όμορφους. Ίσως να μη μπορούν να συνενοηθούν με μη όμορφους. Γιατί πως να συνεννοηθείς με κάποιον που δεν ξέρει ποια είναι η καλύτερη κρέμα για τους μαύρους κύκλους και ποια λακ κρατάει τα μαλλιά όρθια στους 20 πόντους για 4 εβδομάδες; Κατάλαβες;
Όσο υπερεκτιμημένη είναι η ομορφιά, άλλο τόσο είναι η εξυπνάδα. Απλά η ομορφιά είναι αυτη που προβάλλουν τα ΜΜΑ (Μέσα Μαζικής Αποχαύνωσης) και γι'αυτό μας απασχολεί τόσο.

Είναι το ίδιο κατακριτέο, σκέφτηκα, το να διαλέγεις αυτούς που θα κάνεις παρέα σύμφωνα με το δείκτη νοημοσύνης τους όσο το να τους διαλέγεις επειδή ειναι όσο όμορφοι όσο εσύ. Αποφάσισα εδώ και καιρό ότι δεν έχει νόημα να σκέφτομαι για τους πλαστικούς και τις πλαστικές αφού και εγώ φέρομαι συνήθως ανάλογα με ότι προσόν μπορεί έχω. Είτε αυτό είναι εξυπνάδα, είτε μαλάκινση. Δε θα αυτοψωνιστώ τώρα! Σε άλλο κείμενο!

Αι γκιες, εκεί που θέλω να καταλήξω είναι ότι γενικά ο άνθρωπος διαλεγει ομοίους του να κάνει παρέα. Γιατί εκεί νιώθει ότι ανήκει, εκεί νιώθει ότι ίσως έχει κάτι να πει, να προτείνει, να εκφράσει. Ίσως εξωτερικά ή με την πρώτη γνωριμία δύο φίλες να μοιάζουν εντελώς διαφορετικές, αλλά αμα τις γνωρίζεις θα δεις ότι είναι σχεδόν ίδιες.
Τα ετερώνυμα έλκονται; Ναι, αλλά αυτό είναι θέμα χημείας. Εκτός από φυσικής. Και προκύπτει με τύχη, συνεχίζεται με καυγάδες και είναι πολύ δύσκολο να διατηρηθεί.

Κάτσε, πολύ βαρύ το έκανα. Ας ακούσουμε λίγο Σάκη...

Υ.Γ: Να ξέρεις ότι αν βρεις το κείμενο "όχι και τόσο καλό" φταίει που σε προϊδέασα στην αρχή.. Μη χαίρεσαι, όχι, δεν είναι δικιά σου γνώμη. Σύμφωνα με τί; ΜΕ ΤΟΝ ΦΡΟΥΝΤ!

Υ.Γ. 2: Υστερόγραφα; Οι κακές παρέες θα φταίνε...