Όσοι διαβάζετε τακτικά το blog μου (δηλαδή κανείς) θα έχετε καταλάβει ότι είναι γενικού περιεχομένου αλλά κλίνει προς το συναισθηματικό-ρομαντικό.
Αναλώνομαι δηλαδή σε αυτά τα αιώνια προβλήματα της καρδιάς, τα αναλύω, τα παιδεύω... Και αν έχετε διαβάσει τα αρχικά μου κείμενα θα υποψιαστείτε λογικά ότι υπάρχει κάποιο συγκεκριμένο πρόσωπο το οποίο με απασχολεί... ιδιαίτερα. Το θέμα είναι ότι συνήθως έχω να πω κάτι κακό, κάτι που με ενοχλεί, που με τσατίζει που με κάνει να θέλω να τον βλάψω, ΜΕ ΚΑΝΕΙ ΝΑ ΘΕΛΩ ΝΑ ΚΟΨΩ ΤΟ ΡΕΥΜΑ ΕΝΩ ΑΝΕΒΑΙΝΕΙ ΜΕ ΤΟ ΑΣΑΝΣΕΡ, ΝΑ ΤΡΑΒΗΞΩ ΤΟ ΚΑΖΑΝΑΚΙ ΕΝΩ ΚΑΝΕΙ ΜΠΑΝΙΟ. Χεμ, χεμ... Ίσως να το παρατράβηξα. Μπατ γιου γκετ δε ποιντ.
Αποφάσισα λοιπόν να γράψω ένα κείμενο με όλα αυτά που μου αρέσουν. Με όλα αυτά που με κάνουν να ασχολούμαι τόσο πολυ, με όλα αυτά που με συνεπαίρνουν.
Και μιας και δεν έχω το θάρρος να του πω κάποια πράγματα θα τα πω μέσα από αυτό το κείμενο. Θα είναι δύσκολο βέβαια μιας και ξέρω ότι με διαβάζει (πλέον).
Προς όλους εσάς που με διαβάζετε (μαμά, μπαμπά) μπορεί το κείμενο αυτό να εκφράσει κατι που νιώθετε και εσείς, μπορεί να ταυτιστείτε. Μπορείτε να το πάρετε και να το δείξετε σε αυτον που σας αρέσει(εννοείται ότι θα πείτε που το βρήκατε και θα τονίσετε το πόσο γαμάτη και ταλαντούχα είμαι. και όμορφη).
Ετοιμαστείτε, απογειωνόμαστε.
Υ.Γ: (νέα μόδα, τα υστερόγραφα στην αρχή του κειμένου) Εσύ, που θα διαβάσεις ό,τι διαβάσεις να ξέρεις ότι είμαι ψυχοσυναισθηματικά υγιής, αν και μια μέρα μου είχαν φορέσει ένα πουκάμισο, άσπρο, με περίεργα μανίκια. Είναι νέα μόδα να δένουν στην πλάτη; Α, και με είχαν κλείσει σε ένα άσπρο δωμάτιο για μερικές μέρες................ χρόνια. Αλλά είμαι η Ίριδα και είμαι καλά!
Χμ χμ... Ας πιω κάνα ποτηράκι για να βρω το θάρρος.. Εντάξει νομίζω είμαι καλά τώρα. Που λες.. όχι, όχι, δε με βολεύει έτσι το λάπτοπ. Ας το βάλω στο μαξιλάρι. Χμ, τώρα καλύτερα. Αχ πιάστηκα... Ας φάω κάτι.
Ας πιω ένα ποτήρι βότκα.
Άλλο ένα.
Άλλο ένα.
Λάλο ένα.
Ολλά άνο....
...νεμίζω οτι μπορείς να μιλήσουμε... χικ!
Όχι τώρα είμαι έτοιμη!
Έχω ήδη σβήσει πέντε φορές μία πρόταση.
Να ξέρεις λοιπόν πως... όχι
Το καλό μ'εσένα είναι πως... όχι...
Όταν σ'είχα πρωτοδεί κάτι στη ζωή... όχι αυτό είναι αλλουνού
Μ'αρέσει που λες αστεία που δεν καταλαβαίνω. Μ'αρέσει πως προσπαθείς μερικές φορές να μου τα εξηγήσεις αλλά εγώ συνεχίζω να μην τα πιάνω. Μ'αρέσει πως ώρες ώρες με πειράζεις και 'γω το παίζω θιγμένη. Μ'αρέσει που συνήθως είσαι μυστήριος και απρόβλεπτος. Μ'αρέσει απίστευτα το ότι είσαι έξυπνος, πιο έξυπνος από εμένα. Με τρελαίνει το χιούμορ σου, μ'αρέσει όταν με κάνεις να γελάω, κι ας δεν το βλέπεις εκείνη τη στιγμή. Μ'αρέσει αυτό το χαμόγελο που απλώνεται στα χείλη μου όταν σε σκέφτομαι.Μ'αρέσουν τα χείλη σου, είναι ακριβώς όπως θα 'πρεπε να είναι τα χείλη ενός αγοριού. Όχι πολύ γεμάτα ούτε μια γραμμή. Και μ'αρέσει το χρώμα τους.Μ'αρέσει που όταν με είδες χαμογέλασες. Που όσες φορές σε έχω δει είσαι χαμογελαστός. Μου αρέσει το χαμόγελο σου παρα πολύ. Να χαμογελάς πάντα, σου πάει. Μ'αρέσουν τα μάτια σου. Μ'αρέσει το χρώμα τους, είναι η αδυναμία μου. Μ'αρέσει που όταν μιλάς κοιτάς τον άλλο στα μέσα στα μάτια. Μ'αρέσουν οι ελιές που έχεις στο πρόσωπο σου, μια προς μια.
Μ'αρέσουν τα πάντα.
Μ'αρέσει που σου αρέσω. Όχι σαν κοπέλα, αλλά αυτά που κάνω, ίσως και η παρέα μου λίγο.
Μ'αρέσει που όταν θα μιλήσω σε μια φίλη μου για 'σένα θα μου πει "Πάλι αυτός;".
Μ'αρέσει που σε έχω φρικάρει τόσο πολύ αλλά εσύ συνεχίζεις να μου μιλάς.
Μ'αρέσει που θα διαβάσεις αυτό το κείμενο και θα καταλάβεις.
Θα καταλάβεις ότι κάθε λέξη σου έχει βαρύτητα. Ότι ανάμεσα σε 6.000.000 κόσμο, υπάρχει τουλάχιστον μια κοπέλα που σε εκτιμάει και που σε θεωρεί σχεδόν τέλειο.
Δε σ'εχω βέβαια, και αυτό δε μ'αρέσει.
Να περνάτε καλα και να μη φοβάστε αυτό που νιώθετε. Δεν ενοχλείτε κανέναν, δεν πληγώνετε κανέναν. Ίσα ίσα τον βοηθάτε να δει μεριές του εαυτού του που ίσως δεν είχε σκεφτεί καν ότι έχει.
Όποιος σας απασχολεί, όποιος σας αρέσει, ίσως ήρθε η ώρα να το μάθει.
Ίσως να μην ανταποδώσει ποτέ, αλλά σημασία έχει ότι τον κάνατε να νιώσει κατι ξεχωριστό έστω και αν αυτό διήρκησε πέντε λεπτά.
Δείξτε τους πόσο ξεχωριστοί είναι και αν είναι έξυπνοι, θα καταλάβουν πως ό,τι λέτε δεν τους βλάπτει.
Και ίσως το σκεφτούν, και μετά ποιος ξέρει τι...
6 σχόλια:
Θα μπορούσες να γράψεις κάτι πιο όμορφο; Κάτι πιο αληθινό; Κάτι βγαλμένο πιο μέσα απ' την καρδιά σου; Όχι.
Επειδή ζω την κατάσταση από μια σχετικά κοντινή απόσταση, δε θα πω κάτι άλλο (στα λέω αρκετά συχνά :P) παρά μόνο ότι γι' αυτά τα συναισθήματα αξίζει όχι μόνο να γράφεις κείμενα, αλλά και να ζεις και να υπάρχεις ακόμα.
Και μένα θα με εξέφραζε κάποτε αυτό το κείμενο. Ίσως με εκφράζει ακόμα. Who knows?
Συνέχισε έτσι! Το 'χεις!
διαβάζω το κείμενο σου και με παίρνουν τα γέλια, αλλά όχι με κακία...ούτε εγώ δε θα μπορούσα να περιγράψω καλύτερα αυτό που νιώθω αυτή τη στιγμή και ξαφνικά το γράφεις εσύ σχεδόν τέλεια!!!πραγματικά ελπίζω να συνεχίσεις να γράφεις...έχω μείνει από λόγια...μπράβο σου!!!
Έρως ανίκατε μάχαν! αυτό το φτερωτό τυπάκι τα κάνει όλα :P άντε και οι μερικές ματιές με το πρόσωπο.. άντε και οι μερικές απλές στιγμές με το πρόσωπο.. ΟΚ οτιδήποτε έχει σχέση με το πρόσωπο :P κι ειδικά οι άτιμες οι λεπτομέριες.. iris εύγε κοπέλα μου για το θάρρος σου να τα πεις.. αχ και ξανά ΑΧ! όπως και να'χει όταν μια καρδιά αποκτά μιλιά τα λόγια είναι περιττά..
Nick P.
ΜΠΡΑΒΟ!
(eh eh...there's nothin else i can say)
Απλά το λάτρεψα! Είναι σα να τα λέω εγώ!!!!!!!!!!! αχ αχ αχ....
Μαρία Χ.
Αυτό το κείμενο θέλει ένα 2λιτρο παγωτό σοκολάτας. Γιατί είναι όλα αυτά που νιώθεις αλλά δεν μπορείς να έχεις όποτε τα έχεις ανάγκη. Ή απλά όποτε σε πιάνει αυτή η ακαταμάχητη επιθυμία να δεις τον άλλον, έστω να τον νιώσεις (μέχρι το πετσί σου όμως, όχι αστεία). Γιατί όσο ευτυχισμένη σε κάνει η σκέψη/ύπαρξη του άλλου άλλο τόσο πονάει η απουσία του απ΄τη ζωή σου. Το ότι δεν τον έχεις όπως εσύ θέλεις. Θαυμάζω το κουράγιο σου να εκφράζεις τα συναισθήματά σου τόσο απρόσκοπτα, ανάλαφρα, χωρίς να χάνεις το χιούμορ σου! Ειδικά όταν ξέρεις ότι σε διαβάζει! Ελπίζω να βρω τη δύναμη να εκφράσω σύντομα τα δικά μου... στον άμεσα ενδιαφερόμενο. :) --->M<---
Δημοσίευση σχολίου