Παρασκευή 18 Ιουνίου 2010

Λόγια ψεύτικα

"Εγώ θα σε περιμένω στα όνειρα μου να δώσεις και εκεί νόημα. Μέσα στο χάος να είσαι μόνο εσύ που θα στέκεσαι δίπλα μου. Όνειρα γλυκά, μη με ξεχνάς ποτέ, ό,τι και να γίνει. Εγώ δεν πρόκειται ο κόσμος να χαλάσει, να το θυμάσαι, και στη χειρότερη στιγμή να θυμάσαι αυτά τα λόγια. Γιατί αυτά τα λόγια είναι η αλήθεια αλλά τείνουμε πάντα να ξεχνάμε τι μας ενώνει. Δε θέλω όμως να το κάνουμε και εμείς. Γι'αυτό πάρε αυτά τα λόγια προς εσένα και βάλε τα καλά καλά κλειδωμένα στην καρδία σου. Και όποτε κάτι σε κάνει να τα ξεχνάς, να ξέρεις ότι τα έχεις κάπου..."

Ξέρει να γράφει ωραία λόγια ο άτιμος, αυτό είναι σίγουρο.
Σας άρεσε κορίτσια; Σας έκανε να ταξιδέψετε; Σας έκανε να αναρωτηθείτε ποιο είναι αυτό το υπέροχο αγόρι; Αυτό που με τόση ευαισθησία εξέθεσε τα συναισθηματά του...
Μήπως σας έκανε να τον ερωτευτείτε; Μήπως σας έκανε να πείτε
"Που είναι αυτά τα αγόρια και εγώ δεν τα βρίσκω;"

Πάρτε τα όλα πίσω. Ό,τι είπατε, ό,τι σκεφτήκατε, ό,τι προλάβατε να ονειρευτείτε.
Γιατί αυτός; Αυτός ο "τύπος" είναι μια απάτη. Τόσο ικανός να υποκριθεί, να κοροιδέψει, να πληγώσει. Τόσο ικανός ηθοποιός που καταλήγει να πείθει και τον ίδιο του τον εαυτό ότι είναι αυτός που υποδύεται. Το στυλ του αγοριού που μόλις τον γνωρίσεις θα πεις "Τι καλό παιδί!". Μετά από λίγο καιρό θα αρχίσεις να σκέφτεσαι ότι είναι και ωραίος, ντύνεται ωραία. Σίγουρα ντύνει τα λόγια του ωραία, ναι.
Αρχίζεις και παρατηρείς ότι είναι καλογυμνασμένος και ότι έχει ωραίο χαμόγελο.
Και μόλις σκεφτείς αυτό το κάτι παραπάνω, τότε ξέρει ότι σε έχει.

Ξέρεις τι με τρελαίνει;
Τι με κάνει ακόμα και σήμερα να απορώ;
Το γιατί τα έκανες όλα αυτά.
Μου είπες "Νόμιζα κι εγώ ότι τα ένιωθα αυτά" και ότι "Εγώ φταίω, όχι εσύ".
Δε μπορείς να φανταστείς πόσο με έκανες και γέλασα με εκείνη σου τη φράση.
Με έκανες να χάσω πάσα ιδέα.
Γιατί με υποτίμησες τόσο πολύ ώστε να νομίζεις ότι αυτά τα λόγια για κάποιο λόγο θα με παρηγορούσαν ή ακόμα χειρότερα, ότι θα πάρουν τις ευθύνες από πάνω σου.
Συγνώμη που στα χαλάω, αλλά τα έκανες χειρότερα.
Τόσο εύκολα όσο τα δημιούργησες, τόσο εύκολα τα διέλυσες.

Ρωτάω εσάς. Εσάς που διαβάζετε τώρα.
Που ίσως να έχετε ταυτιστεί με την μέχρι τώρα πορεία αυτής της ιστορίας.
Τι κάνει έναν άντρα να σε κυνηγήσει, να σε κερδίσει, και ενώ είσαι μαζί του, να ξεκινάει το κυνήγι με άλλους... για άλλες.
Γίνομαι κατανοητή;
Γιατί, για ποιον καταραμένο λόγο, να προσπαθεί να δεθεί τόσο πολύ μαζί σου συναισθηματικά; Γιατί να σου γράφει μικρά και ευαίσθητα κείμενα και...

"Απλά σε σκεφτόμουν.. Κάτι συνήθες πλέον. Θα μου συγχωρήσεις την απλή γλώσσα και την έλλειψη συγγραφικής μαεστρίας. Απλά ήμουν ξαπλωμένος στο κρεβάτι και μ'έπιασε μια έντονη επιθμία να βρεθώ κοντά σου. Δεν μπορώ όμως. Και πες με κουτό αλλά με το να σου γράψω αυτό, νιώθω πιο κοντά σου. Ό,τι μπορώ κάπως να επικοινωνήσω μαζί σου. Να σου πω ότι νιώθω τώρα, πέντε το πρωί. Δεν έχω πολλά να σου προσφέρω, μόνο αυτά που νιώθω. Ελπίζω να σου αρκούν γιατί με αυτά έχω τολμήσει να σε πλησιάσω και λόγω αυτών σε έχω πλησιάσει. Είμαι εδώ μόνος μου και λέω... όλοι μόνοι μας δεν είμαστε τελικά; Ίσως όχι τελικά.. Για κάποιο λόγο το πιστεύω αυτή τη στιγμή αυτό, ακόμα και αν ίσως πραγματικά δεν είναι αλήθεια, και αυτό λέει πολλά. Και δε με νοιάζει τι ισχύει, και ξέρεις γιατί; Γιατί ισχύει ό,τι νιώθουμε εμέις. Και όχι δεν είμαι μόνος μου. Γιατί μπορεί σωματικά να είμαι έστω τώρα, αλλά ποτέ πνευματικά. Πνευματικά είμαι μαζί σου. Και θέλω να ελπίζω ότι και εσύ πετάς στον ίδιο ουρανό που πετάω εγώ. Φαντάζομαι αυτό που θέλω να πω είναι ότι απλά θέλω να είμαι μαζί σου και εσύ να με θες γιατί είμαι εγώ και γιατί σε θέλω και μόνο γι'αυτό. Δεν ξέρω τι άλλο να πω... Σε θέλω πολύ, πολύ. Φιλιά πολλά."

Για ποιο λόγο να αντιγράψει ένα κείμενο που έγραψε σε μια άλλη κοπέλα και να το στείλει; Γιατί πλέον είμαι σίγουρη ότι δεν το έγραψε για εμένα. Ας υποθέσουμε ότι εμένα δε με νοιάζει, γιατί να πρέπει να μειώνει τη σημασία αυτής της άλλης κοπέλας με ένα copy+paste;
Τη σήμασία που είχε στη ζωή του όταν της έγραψε αυτό το κείμενο...
Και ανάθεμα αν μπορεί να μου απαντήσει κανείς τι σοι άνθρωπος μπορεί να είναι κάποιος που σκορπάει τόσο εύκολα τα συναισθήματα του και τα ψέματά του. Γιατί να διαλέξει να ξοδέψει χρόνο σε μια κοπέλα που δεν είναι καν η μοναδική για αυτόν;
Γιατί να ξοδέψει χρόνο σε πάνω από μία κοπέλα;
Γιατί;

Έρχονται αυτές οι στιγμές λοιπόν που συνειδητοποιώ πόσο λίγο μπορεί να αξίζουν κάποιοι άνθρωποι. Και αξίζουν τόσο λίγο όχι επειδή μου έκαναν κακό, αλλά επειδή δε σέβονται τον ίδιο τους τον εαυτό. Σκορπάνε αγάπη λες και είναι καραμέλες. Την ισοπεδώνουν και παίζουν μαζί της. Κανείς σε αυτή τη ζωή δεν πρέπει να έχει το δικαίωμα να υποτιμάει κάποια συναισθήματα και ακόμα περισσότερο κάποιους ανθρώπους.


Γιατί μπορεί να σε πίστεψα τότε και μπορεί προσωρινά να μου έκανες καλό.
Γιατί μπορεί να έπεσα στην παγίδα σου και εσύ να έκανες το παιχνίδι σου.
Γιατί μπορεί να κοροιδεύεις κάποια άλλη τώρα και εμένα να μη με νοιάζει πλέον τι κάνεις.

Γιατί κάποια μέρα θα αγαπήσεις πραγματικά κάποια και θα καταλάβεις πως είναι να παίζουν μαζί σου.
Γιατί η ζωή τότε θα σου επιστρέψει αυτό που της έδωσες.

Να περνάς καλά.




9 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

poso dikio exeis....

Ανώνυμος είπε...

κοπελιά, αυτά που πέρασες εσύ, τα έχουμε περάσει λίγο πολύ όλοι/ες.. έχεις απόλυτο δίκιο, δεν έχει κανείς δικαίωμα να υποτιμήσει τη νοημοσύνη σου... με οδηγό αυτή τη σκέψη κινούμαστε όλοι και ελπίζουμε σε κάτι καλύτερο και κάτι αληθινό...

Αγάπη είπε...

Λόγια, λόγια, λόγια... Λόγια ψεύτικα!
Και στεναχωριέσαι και θυμώνεις και απογοητεύεσαι που σε κορόιδεψε κάποιος. Και είναι απόλυτα φυσικό.
Αλλά μερικές φορές, συμβαίνει αυτό που λέω και δε συμφωνείς... Μέσα από άσχημες, δυσάρεστες καταστάσεις, αποκομίζουμε κάτι ωφέλιμο και καλό τελικά. Το καλό σε όλη την ιστορία, Ίρις μου, είναι ότι έμαθες να είσαι λίγο πιο καχύποπτη με τους ανθρώπους και φαντάζομαι ότι το ρητό "η αγάπη φαίνεται με πράξεις όχι με λόγια" επιβεβαιώθηκε απόλυτα μέσα στο μυαλό σου. Εγώ τουλάχιστον αυτό βλέπω.
Εύχομαι περισσότερη τύχη στον επόμενο...

Ανώνυμος είπε...

Προσωπικά πιστεύω έντονα ότι όταν ένας άντρας αφιερώνει χρόνο για να σου πει μερικά καλά λόγια, δε ψεύδεται...τουλάχιστον όχι 100%...οι άντρες (πιστεύω) βαριούνται να ασχοληθούν με καταστάσεις σε βάθος, να αναλύσουν δλδ (σε αντίθεση μ'εμάς)...έτσι νομίζω πως όταν σου λένε κάτι τέτοια και μπαίνουν σε τέτοιο κόπο κατά κάποιο τρόπο τα πιστεύουν. Ωστόσο, αυτό δε σημαίνει ότι και την επόμενη μέρα θα νιώθουν τα ίδια, εκείνη τη στιγμή όμως-τη στιγμή της κάβλας- τα νιώθουν (χωρίς να τους δικαιολογώ ότι επειδή τα νιώθουν αυτοί για μία ώρα πρέπει να σε φλομώσουν στην "παραπληροφόρηση"). Μονο οι πολύυυ ανώριμοι και οι μικροί θα σου γράψουν ρομαντικά μηνύματα μπροστά στους φίλους τους κάνοντας τη φιγούρα τους και θα γελάσουν νομίζοντας ότι σε κορόιδεψαν(έτσι νομίζω). ΑΛΛΑ άλλο πράγμα είναι να λέει τα ίδια και σε άλλες, νομίζω πως είναι καθαρά θέμα αυτοπεποίθησης, το κάνουν για να νιώσουν πιο άντρες και να περηφανευτούν στους φίλους τους, ήμουν 20 όταν έμαθα πόσο πολύ σημαντικό είναι το θέμα του ανδρισμού στους άντρες και πόσο εύκολα εμείς οι γυναίκες (αν πονηρευτούμε και σεβαστούμε τον εαυτό μας) μπορούμε να τον εξαφανίσουμε και να τους κάνουμε να ψάχνονται! Ένας άντρας που εκτέθηκε λέγοντας σου τρυφερά λογάκια τα οποία δεν ίσχυαν και που δεν είχε την εμπνευση να βρει καινούρια λόγια για την άλλη γκόμενα, μόνο σπουδαία εμπειρία μπορεί να αποτελέσει για σένα..εκείνος χαμένος είναι εξ αρχής γιατί γνωρίζει ότι δεν είναι αρκετά άντρας για να βρει μία και καλή και γιατί είναι τόσο άχρηστος να ρίξει γκόμενα με τον πραγματικό του εαυτό;)
Τα τελευταία σου λόγια ίσως τα χρησιμοποιήσω κάποτε, αλλά σου εγγυώμαι ότι θα πω πως είναι γραμμένα από σένα :)
Λία (ξέχασα πάλι τα στοιχεία μου!)

Ανώνυμος είπε...

ΟΣΟ ΖΟΥΜΕ ΜΑΘΑΙΝΟΥΜΕ.. ΜΙΑ ΖΩΗ… ΟΛΟΙ.. ΚΑΝΟΥΜΕ ΛΑΘΗ.. ΠΛΗΓΩΝΟΥΜΕ.. ΠΛΗΓΩΝΟΜΑΣΤΕ… ΛΥΠΟΥΜΑΣΤΕ ΠΟΥ ΠΛΗΓΩΝΟΥΜΕ.. ΠΟΝΤΑΡΟΥΜΕ ΣΤΗ ΚΑΤΑΝΟΗΣΗ… ΣΕ ΟΛΟ ΑΥΤΟ ΤΟ «ΠΑΙΧΝΙΔΙ» ΔΕ ΦΤΑΙΕΙ ΟΥΤΕ Ο ΘΥΤΗΣ ΟΥΤΕ ΤΟ ΘΥΜΑ.. Η ΜΑΛΛΟΝ ΝΑ ΤΟ ΠΩ ΚΑΛΥΤΕΡΑ, ΔΕ ΞΕΡΟΥΜΕ ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΘΥΤΗΣ ΚΑΙ ΠΟΙΟΣ ΤΟ ΘΥΜΑ.. ΤΟ ΣΙΓΟΥΡΟ ΠΑΝΤΩΣ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΣΥΧΝΑ ΣΤΗ ΖΩΗ ΠΑΤΑΜΕ «ΣΚΑΤΑ» .. ΑΘΕΛΑ ΜΑΣ ΠΑΝΤΑ.. ΚΑΙ ΑΦΟΥ ΤΑ ΠΑΤΗΣΟΥΜΕ, ΘΕΛΟΝΤΑΣ ΚΑΙ ΜΗ ΜΠΑΙΝΟΥΜΕ ΣΤΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΝΑ ΚΑΤΣΟΥΜΕ ΝΑ ΤΑ ΚΑΘΑΡΙΣΟΥΜΕ, ΝΑ ΛΕΡΩΘΟΥΜΕ, ΝΑ ΧΑΛΑΣΟΥΜΕ ΤΑ ΝΕΥΡΑ ΚΑΙ ΤΟ ΧΡΟΝΟ ΜΑΣ…

Ανώνυμος είπε...

Να ξερες πόσα ξενύχτια έχω κάνει με τις ίδιες σκέψεις.. Αυτό το "Γιατί" που πότε δεν θα βρεθεί κανείς να σου απαντήσει, είναι η κατάσταση που θα σε πληγώνει όσο την αφήσεις να υπάρχει στο μυαλό σου.

Πάνε 4 χρόνια από τότε που την "έπαθα" για πρώτη φορά. Και την πάτησα ξανά και ξανά και ξανά. Κάποια στιγμή όμως βρέθηκα και στην απέναντι όχθη και κατάλαβα πολλά.

Πολλές φορές θολώνει το μυαλό και βγαίνουν προς τα έξω συναισθήματα που υπάρχουν εκείνη τη στιγμή. Δεν ελέγχεσαι, απλά τα λες. Τις στιγμές αυτές νομίζεις ότι πρόκειται για τον μεγάλο, ανυπέρβλητο έρωτα και..το εκφράζεις. Τόσο απλά. Όπως συζητάς με μια φίλη σου για την καινούρια, απίστευτη μάσκαρα που σου κάνει τις βλεφαρίδες τριπλάσιες. Δεν ξέρω αν είναι χαρακτηριστικό των ενθουσιοδών (το σκότωσα; ) ανθρώπων, ούτε αν αποτελεί τον..κανόνα.

Αυτό που ξέρω πλέον είναι ότι τα λόγια που λέγονται εύκολα, ξεθωριάζουν ακόμα ευκολότερα. Ίσως να μην είναι ψεύτικα, απλά "της στιγμής".

Για το c/p δεν έχω λόγια..Αυτό σίγουρα δεν είναιι δείγμα ενθουσιασμού, αλλά ΒΛΑΚΕΙΑΣ.

(Χίλια συγνώμη για το..σεντόνι. Καταχράστηκα το χώρο σου, αλλά είναι ένα θέμα που έχει πονέσει αρκετά.)

sample είπε...

θα συμφωνήσω με τους προλαλήσαντες.

Οι ανθρώποι που φεύγουν από τη ζωή μας δεν έχουν κάτι άλλο να μας δώσουν .Κράτα όσα πήρες για να τα δώσεις σ'αυτούς που θα'ρθουν για να μείνουν!=)

Ναύτης είπε...

ταμπέλες, συμπεράσματα, ομαδοποιήσεις, κριτικη, νερο σε αυλη που διψάει, καλογυμνασμένοι ψεύτες, πλαστογράφοι, ρόλοι, ρολόϊ, ενοχες, απογοήτευση, θυμος, και ξανα απογοήτευση και ξανα θυμος και ξέσπασμα και αποκλεισμος και πάλι απ την αρχη, και διόδια, και κλειδια και και και...

κι όλα αυτα γιατι;
εξαπατηθήκαμε;
από ποιον;
φταίει ο εξαπατήσας;
η εμεις, που ενω τα σημάδια είναι εμφανη βλέπουμε το όμορφα χαμόγελα και τα καλοβαλμένα κορμια;
και αντιπαρερχόμαστε τις κλασσικες ενδείξεις;

θέλουμε αποδείξεις ε;
δεν μας φτάνουν τα κείμενα που μπάζουν από δέκα μεριες,
δεν είναι μόνο c/p από άλλη...
λυπάμαι που θα το πω, αλλα είναι και συρραφη κειμένων με εμφανες το ότι όποιος το έγραψε δεν ήξερε τι ήθελε να πει...

και συγχωρνάτε με που μπηκα ως ταύρος σε υαλοπωλείο, αλλα φευ!
τά'χω περάσει και η αφεντια μου.

μεχρι που έμαθα
τι;
να κρατω τα πολύτιμα για τα αποδεδειγμένα...
α, και μη πολυνοιάζεστε...
τα υπόλοιπα είναι εύκολα ανανεώσιμα...
μα εύκολα σας λέω

σας χαιρετω με αγωνιστικους χαιρετισμους!

καλο βράδυ Πέμπτης


:)

Πασχαλίτσα Τιμωρός είπε...

Εδώ κανονικά θα έκλαιγα..
Αυτό που με τρομάζει περισσότερο είναι που δεν μπορώ πλέον να κλάψω με αυτό το κείμενο, με πράγματα δηλαδή που έχω σκεφτεί και η ίδια ξανά και ξανά μέχρι πριν κάμποσο καιρό. Μόνο να αφήνω κάτι κυνικά αχα...!
Η αγάπη έχει για τον καθένα άλλο βάθος. Άλλοι αγαπάνε σε βάθος κουβαρίστρας. Αλλά δεν το ξέρουν. Ίσως για αυτό και δεν μπορείς να τους κατηγορήσεις για κάτι, ή ακόμα και να το κάνεις δεν θα σε καταλάβουν. Είναι η φύση τους τέτοια. Εύχομαι να βρεις κάποιον του δικού σου βάθους. Και μέχρι τότε λέγε συνέχεια "δεν πειράζει" και κάποια στιγμή θα το πιστέψεις.