Όποιος θέλει, μπορεί!

Μην ακούω αντιρρήσεις!
Όποιος θέλει, μπορεί! Πραγματικά, μπορεί. Στα πλαίσια του φυσιολογικού και του εφικτού πάντα.

Δηλαδή μπορεί κάποιος να θέλει να πετάξει από μια πολυκατοικία και να κάνει και τρεις πιρουέτες στον αέρα, αλλά αυτό δεν μπορεί να το κάνει. Και μην πεταχτεί κανένας εξυπνάκιας να πει ότι μπορεί να βάλει ψεύτικα φτερά και να το κάνει, γιατί θα του κάψω τα κουλουράκια!

Που λέτε, όποιος θέλει μπορεί. Το είπα;

Κυριακή  βράδυ, εγώ και η κολλητή μου σε ένα ταξί στην Αθήνα με προορισμό τη Νέα Σμύρνη. Ένα ανεπιθύμητο συμβάν και μια σχέση που δεν κατέληξε ωραία. Πολλά συναισθήματα, πολλές σκέψεις, πολλές ερωτήσεις. Και πάνω απ'όλα αγανάκτηση.

Και ένα γιατί.
Ένα τεράστιο γιατί.


Γιατί;
Γιατί δε θέλει.

Τα πράγματα είναι πολύ απλά στη ζωή. Τις περισσότερες φορές είμαστε εμείς που τα κάνουμε πολύπλοκα επειδή και μόνο δεν ξέρουμε τι θέλουμε. Εάν θες, το κάνεις, εάν δε θες, δεν το κάνεις.
Είναι ΤΟΣΟ μα ΤΟΣΟ απλό. Δεν είμαστε πρόεδροι της δημοκρατίας, δεν είμαστε κοινωνικοί σύμβουλοι, δεν είμαστε καν υπάλληλοι σε μια τεράστια εταιρία, είμαστε απλοί εικοσάρηδες που το μόνο που καταφέρνουμε είναι να απογοητεύουμε τους γύρω μας.

Θες σχέση; Κάνε. Δε θες; Μην κάνεις.
Μη μου λες ότι δεν έχεις χρόνο, έχεις το ένα και το άλλο. Εάν θες, το προσπαθείς, ακόμα και αν βλέπεις ότι δεν πάει το πράγμα. Εάν θες, προσπαθείς τουλάχιστον να κάνεις τον άλλο να νιώσει ότι το θες. Να δει ότι προσπαθείς έστω. Επίσης εάν εσύ θες, ο άλλος το καταλαβαίνει. Το νιώθει.
Εάν δε θες μπορείς να βρεις ένα σωρό δικαιολογίες. Ένα σωρό πράγματα που ουσιαστικά δεν είναι πρόβλημα. Εάν δε θες, δε θες. Τέλος. Πως να το πω πιο απλά; Εάν δε θες, δεν προσπαθείς καν να πείσεις τον άλλο ότι θες. Δε σε νοιάζει, γιατί δε θες. Γι'αυτό και εγώ δε θα θέλω σε λίγο καιρό. Και όταν θα θέλεις δε θα θέλω, και όταν θέλω δε θα θέλεις και θα συνεχιστεί έτσι μέχρι να βαρεθώ.
Με κουράζει.

Τη θες τη γαμημένη τη μπλούζα; Πάρτην. Δεν τη θες; Μην την παίρνεις.
ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ να μη μπορείς να βρεις δεκαπέντε λεπτά. Απλά δε γίνεται ρε αγόρι μου, πως να στο πω; Δε γίνεται να μη μπορείς να πεταχτώ ΕΓΩ δυο λεπτά από το σπίτι σου να στη δώσω. Τότε θα σου κοστίσει πόσο; Πέντε λεπτά; Πέντε γαμημένα λεπτά!
Δεν ήθελες να με δεις, αυτό ήταν. Όχι ότι δεν μπορούσες, δεν ΗΘΕΛΕΣ. Αλλά, τι; Ζητάς πρώτα να σου φτιάξω κάτι ενώ ξέρεις ότι κάποια στιγμή θα πρέπει να με συναντήσεις για να το παραλάβεις, και μετά αφήνεις να περάσουν τρεις μήνες λέγοντας μου οτι ΘΕΣ αλλά δεν ΜΠΟΡΕΙΣ. Μα είναι δυνατόν; Περίμενες πραγματικά να το πιστέψω; Και νόμιζα με θεωρούσες έξυπνη....

Θες να με δεις; Έλα. Δε θες; Μην έρχεσαι.
Όπως και ήρθες. Διέσχισες την Αθήνα στις δύο η ώρα το βράδυ για να με δεις. Και εφτά η ώρα το πρωί έπρεπε να παρουσιαστείς. Κι όμως, δεν ήξερες που βρίσκομαι, που μένω. Αλλά ήρθες έστω για τη μία αυτή ώρα. ΑΥΤΟ σημαίνει θέλω. Το διαβάζετε ορισμένοι; Αυτό σημαίνει ΘΕΛΩ. Ούτε μα, ούτε μου, ούτε έχω να ξυπνήσω νωρίς, ούτε αύριο παρουσιάζομαι, ούτε είμαι κουρασμένος, ούτε κατουρήθηκα στην προπόνηση και πρέπει τώρα να πάω στο σπίτι της θείας να αλλάξω, που βρίσκεται στις Σέρρες γιατί ξέχασα τα βρακιά μου εκεί. Ηλίθιες δικαιολογίες. Ήθελες και το έκανες.
Όλοι οι άλλοι εσείς, σακ μαι...

Εντάξει; Σας έδωσα να καταλάβετε; Εάν θέλετε, το κάνετε. Εάν δε θέλετε, δεν το κάνετε.
Δεν ήθελα να έρθω Καβάλα.
Δεν ήθελα να πάω Πατρα.
Δεν ήθελα να σε δω.

Ε, δεν το έκανα. Τέλος.

Εαν θες, το κάνεις. Εαν δε θες........ το κουράζεις!
Τουλάχιστον να έχεις τα κότσια να το πεις και να μην παραμυθιάζεις τον άλλο με τις παπαριές σου.
Ναι, έχω νεύρα. Με νευριάζουν οι κότες.

ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΔΕ ΜΠΟΡΩ, ΥΠΑΡΧΕΙ ΔΕ ΘΕΛΩ..
ΤΕΛΟΣ!
Καλή σας μέρα, πάω να πάρω τα χάπια μου. Τα κίτρινα. Ή τα κόκκινα;

Χμμμ....