Υπομονή

Δεν ξέρω αν σας έχει τύχει ποτέ κάποιος με τον οποίο κρατούσατε επαφή, να αποφάσισε ξαφνικά ότι δε θέλει να σας μιλάει. Και ας υποθέσουμε το ότι να σας γράφει κάποιος δεν είνα κάτι τόσο κακό, τι γίνεται όταν κάνει τα αδύνατα δυνατά για να μην μπορείτε με τίποτα να επικοινωνήσετε μαζί του; Σκεφτείτε μια κατάσταση στην οποία απλά μιλάτε με τον άλλο εδώ και... 3-4 χρόνια... και μια μέρα αποφασίζει για κάποιο δικός σας λάθος ότι δε θέλει να του ξαναστείλετε μήνυμα (και όταν λέω μήνυμα εννοώ στο κινητό). Μετά λοιπόν από ένα περίπου μήνα από αυτό το συμβάν και αφού δεν τον έχετε ενοχλήσει ξανά, ανακαλύπτετε ότι σας έχει διαγράψει και σας έχει αποκλείσει. Ωραία μέχρι εδώ; Ωραία. Ας πούμε ότι εσείς έχετε και άλλο προφίλ από το οποίο μπορείτε να επικοινωνήσετε μαζί του και του στέλνετε ένα μήνυμα όπου να ζητάτε εξηγήσεις. Και ας υποθέσουμε ότι, δε σας απαντάει εννοείται, και σας διαγράφει από εκεί.

Αγαπημένε, θα πρέπει να απενεργοποιήσεις τη δυνατότητα να σου στέλνουν άγνωστοι εισερχόμενα, γιατί δε με εμποδίζεις από κάτι αυτή τη στιγμή.


Ωραία μέχρι εδώ; Τέλεια!

Γιατί γράφω αυτό το κείμενο.
Αφενός για να ξεσπάσω σε κάτι. Θα τη γλιτώσει το αμάξι του, το οποίο βρίσκεται προκλητικά κοντά στο σπίτι μου, και θα προσπαθήσω να ξεσπάσω στο πανέμορφο μπλογκ μου.

Μέσα μου υπάρχει ένα συναίσθημα: Νεύρα.
Μέσα μου θα ήθελα να υπάρχει ένα συναίσθημα: Λύπη.
Τα νεύρα δε σε βοηθάνε να ξεπεράσεις κάτι. Απλά έχεις νέυρα για μερικές ώρες και μετά επιστρέφεις στην προηγούμενή σου κατάσταση. Ενώ αν στεναχωρηθείς, αν κλάψεις, αν νιώσεις ότι πληγώθηκες, ότι έστω κάτι ράγισε μέσα σου, τότε μπορεί να σηκωθείς και να πεις "Δεν πα να γαμηθεί ο παλιομαλάκας;" και να ασχοληθείς με πιο σοβαρά άτομα στη ζωή σου.
Αλλά όχι, εγώ έχω νεύρα. Θα ήθελα πολύ να γράψω ένα κείμενο όπου να αραδιάσω όλες τις κακές λέξεις που μου απαγόρευε η μαμά μου να λέω όταν ήμουν μικρή και που τώρα ρέουν στον εγκέφαλό μου αστείρευτα. Μετά όμως θυμάμαι ότι δεν είναι αυτό το στυλ μου, ότι η χειρότερη βρισιά που μπορώ να πω για κάποιον είναι 'γαμώ το μπελά σου' και  'μαλάκας', κάτι που προφανώς δεν μπορεί να ενοχλήσει, μιας και τα αγόρια μεταξύ τους το έχουν ως προσφώνηση (κάτι ξέρουν παραπάνω), οπότε θα αφήσω το θυμό στην άκρη και θα πιάσω μερικές σοκολάτες.

Kλείνοντας να πω, κυρίως στον εαυτό μου, ότι με υπομονή και με το πέρασμα του χρόνου όοοοοολα θα σβήσουν και θα είναι απλά μια άσχημη ανάμνηση. Θα είναι απλά ένας ακόμα μαλάκας στο ημερολόγιό μου. Υπομονή και θα σταματήσω να αναρωτιέμαι συνέχεια γιατί και γιατί. Υπομονή και σε λίγο καιρό δε θα υπάρχει αυτό το βάρος στο στήθος.

Υπομονή και σε λίγο θα εξαφανιστείς..

Προς το παρόν όμως, πάρε αυτό...