Ανεκπλήρωτες Συμβουλές

ΟΛΟΙ μας... όλοι ξέρουμε να δίνουμε συμβουλές. Μάλιστα οι πιο πολλές είναι σωστές και θεωρητικά αν εφαρμοστούν δίνουν στον άλλο αυτόν που ζητάει.
Κανείς όμως δεν τις κρατάει αυτές τις συμβουλές και στην πραγματικότητα δεν θα τις ήθελε ποτέ για τον εαυτό του.
Πόσες φορές έχουμε μπλέξει με τον λάθος άνθρωπο και οι φίλοι μας μας λένε "άφησε τον, θα σου καταστρέψει τη ζωή, βρες ένα καλό παιδί, αυτό σου αξίζει" και πόσες φορές έχουμε δει αυτήν που μας συμβούλεψε πιο φανατικά απ'όλους να προσπαθεί απεγνωσμένα να βρει έναν τρόπο να ξανακερδίσει τον αλήτη, γοητευτικό, απρόβλεπτο, σέξυ αλλά μαλάκα άντρα με τον οποίο είναι τρελά ερωτευμένη.
Πόσες φορές μας έχουν πει να βάλουμε σε μια τάξη τη ζωή μας γιατί μεγαλώσαμε πλέον και βλέπουμε πάλι τον συμβουλάτορα μας να γυρνάει με τη μία και την άλλη, να έχει ανειλλημένες υποχρεώσεις και να αναβάλλει τη μία μέρα για την άλλη να προσγειωθεί στην πραγματικότητα...
Πόσες φορές οι κολλητοί μας μας είπαν "ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΠΑΡΤΟ ΑΠΟΦΑΣΗ ΟΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΟ ΚΑΝΕΙΣ" ή "εγώ στη θέση σου θα έκανα αυτό κι εκείνο" και την επόμενη στιγμη βρίσκονται σε μια αντίστοιχη κατάσταση και την χειρίζονται με τον ίδιο χάλια τρόπο που το χειριζόμαστε εμείς...
Δεν κρίνω το γεγονός ότι δεν μπορούν να ακολουθήσουν οι ίδιοι τις συμβουλές τους ούτε υπονοώ "δάσκαλος που δίδασκε νόμο δεν εκράτει". Η παροιμία, όπως και κάθε παροιμία, κρύβει μια συνήθεια του λαού η οποία επίσημα "ισχύει" αλλά στα ανεπίσημα έγγραφα αναιρείται καθημερινώς.
Αυτό που θέλω να πω είναι ότι αυτές οι συμβουλές αντιπροσωπεύουν τη λογική. Όταν σε συμβουλεύει κάποιος δεν βρίσκεται στη δικιά σου συναισθηματική κατάσταση και λογικά δεν έχει βιώσει κάτι ανάλογο εδώ και αρκετό καιρό. Μια συμβουλή είναι μια ψυχρή λογική, είναι ολα αυτά που είναι γραμμένα στα βιβλία του σαβουάρ βιβρ (συγνώμη μητέρα που το σκότωσα). Δεν ακολουθείται από συναισθήματα αλλά από κάτι που πρέπει απλά να γίνει για να συνεχιστεί η λογική πορεία της ζωής.
Όλοι μας όμως επιζητούμε το συναίσθημα, ψάχνουμε κάτι τρελό, κάτι χωρίς λογική, κάτι να μας αναστατώσει. Όλοι μας θα θέλαμε να μπορούμε να ακολουθούμε την καρδιά μας και όχι τη λογική μας χωρίς ρίσκο. Για αυτό όταν συμβουλεύουμε κάποιον του λέμε κάτι που θα έπρεπε να κάνει, που θα θέλαμε και εμείς πάρα πολύ να μπορούσαμε να ακολουθήσουμε, αλλά κάτι που όταν έρχεται η σειρά μας να το ακολουθήσουμε, ξεχνάμε ότι το είπαμε και κάνουμε τους κινέζους όταν μας λένε τη γνωστή φράση "Καλά εσύ δεν ήσουν που έλεγες πως..." απαντώντας "Εε, αυτό ήταν παλιά, τότε δεν ήμουν ...". Ναι τότε δεν ήσουν... όντως.
Αν μπορούσαμε να ακολουθήσουμε αυτά που ΠΡΕΠΕΙ να γίνουν και όχι αυτά που ΘΕΛΟΥΜΕ να γίνουν τότε μπορεί ο κόσμος να ήταν καλύτερος, αλλά σίγουρα θα ήταν πιο ψυχρός, πιο μονότονος, πιο αδιάφορος... πιο μόνιμος. Οι κινήσεις μας θα ήταν ένας αλγόριθμος, η μία κίνηση θα ακολουθούσε αυτόματα την άλλη... γιατι έτσι θα έπρεπε. Θα τελειώναμε τις σπουδές μας με τον καλύτερο δυνατό βαθμό...γιατι έτσι θα έπρεπε. Θα παντρευόμασταν το καλό παιδί, που πάντα είναι δίπλα σου αλλά ποτέ δεν τον θες... γιατί θα έπρεπε.
Αυτό που θέλω να πω είναι... σταματήστε να μου δίνετε συμβουλές. Δε θέλω να μου πείτε κάτι το οποίο δεν επιλέγετε για τον εαυτό σας. Δε θέλω να μου πείτε τι θα έπρεπε να κάνω, ξέρω τι θα έπρεπε να κάνω, αλλά δε μ'αρέσει, γι'αυτό δεν το κάνω. Όπως και σεις όταν έρθει η σειρά σας θα με αντιγράψετε. Δε θέλω κάτι που το λέτε από τη θέση του παρατηρητή, θέλω να μου το πείτε όταν θα χορεύετε και σεις στο χορό μαζί μου. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι εγώ θα σταματήσω να χορεύω μετά από σας. Απλά τότε η συμβουλή θα είναι πιο σωστή. Θα είναι πάλι λογική, αλλά σωστή λογική.
Αφήστε με λοιπόν.
Αναστασία, θέλω το Δημήτρη. Δεν έχει νόημα να μου λες να ξεκολλήσω. Άμα ήθελα θα το είχα κάνει εδώ και καιρό.
Μαμά, σταμάτα να μου λες τι θα έπρεπε να κάνω με τη ζωή μου.
Και σεις οι υπόλοιποι; Κάντε εσείς αυτό που θα έπρεπε, σταματήστε να μου λέτε ότι θα έπρεπε να το κάνω εγώ
Δημήτρη, αν τύχει και διαβάσεις αυτό το κείμενο, και με ρωτήσεις αν μιλάω για σένα, θα σου πω όχι.

Τέλος.

**Παλιό κείμενο.