Τελικά πότε αλλάζεις;

Ουάου... έχει περάσει πάρα πολύς καιρός από την τελευταία φορά που εξέθεσα δημόσια τα συναισθήματά μου.

Είναι μερικές φορές που σκέφτομαι πόσο κοντά στο θάνατο είμαστε. Τόσοι και τόσοι πεθαίνουν από απλές γρίπες καθημερινά... μπορεί αύριο να είναι η "σειρά" μου. Μετά σκέφτομαι πόσο θαρραλέος είναι ο άνθρωπος που ζει για να... πεθάνει.

Περπατάω στο δρόμο και σκέφτομαι ότι ο κάθε άνθρωπος που βλέπω αντιλαμβάνεται τον κόσμο διαφορετικά από εμένα. Ότι για αυτόν ο κόσμος περιστρέφεται γύρω του και όχι γύρω από μένα, οπως το αντιλαμβάνομαι εγώ δηλαδή. Και δεν το λέω εγωκεντρικά, απλά ο καθένας μας αντιλαμβάνεται πρώτα τον εαυτό του και μετά τους υπόλοιπους. Μπερδεμένο αυτό.

Γιατί ζεις Ίρις; Τι σε κάνει ευτυχισμένη; Έχετε ρωτήσει τους εαυτούς σας τι θα σας έκανε πραγματικά ευτυχισμένους; Περισσότερα λεφτά; Περισσότερη επιτυχία; Σιγουριά; Εκτίμηση; Δεν ξέρω τι θα με έκανε ευτυχισμένη.

Ξέρω ότι δεν είμαι όμως. Είναι πολύ βαρύ αυτό που λέω και φαίνεται ψεύτικο. Μάλλον επηρεάζομαι από την κακή μου διάθεση. Αλλά έχω φτάσει σε ένα σημείο να λέω κάθε μέρα στον εαυτό μου ότι δεν μου αρέσει η ζωή μου. Ότι θέλω να αλλάξει. Αλλά δεν βρίσκω διέξοδο. Δεν βρίσκω κάποια πόρτα να ανοίξω ούτε έχω τη δύναμη να κλείσω κάποια παράθυρα...

Ίσως πάλι απλά να είμαι σε κακή διάθεση. Ποιος ξέρει.